Overstappen van kerk: 'Welke is beter?'
9 januari 2020 · 13:20
Update: 15 november 2024 · 10:13
Het rondpompen der heiligen. Zo wordt het genoemd: het overstappen van de ene naar de andere kerk. In mijn altijd trouwe dagblad is er ineens veel aandacht voor. Velen stappen over van ‘traditionele’ kerken naar evangelische. Er is zelfs een werkwoord voor: evangelicaliseren. Mensen willen beleving, bezieling en levend geloof dat écht betekenis heeft.
Ik denk terug aan de hervormde dorpskerk uit mijn jeugd. In ons dorp was je ofwel gereformeerd, ofwel hervormd. Ik zat met mijn eigen klasgenoten in de kerk, naast de meester en de juf en ook de bakker en de schilder. Men wist veel van elkaar, vaak te veel. Over iedereen kon wel een smeuïg verhaal worden opgediend. Je zong samen met mensen die je doordeweeks niet kon uitstaan, je deelde brood en wijn met de melkboer die je maandag weer een poot uitdraaide. Een nietsontziend realisme.
Het maakte dat veranderingen uiterst moeizaam gingen. Er is oeverloos gepraat over het zingen van andere liederen naast psalmen-oud-berijmd en de eenige gezangen. Tergend trage processen: iets te ver voor de troepen uit werd niet gewaardeerd. Stak je kop net boven het maaiveld uit, dan werd je omlaag getrokken.
Nee, dan de snelgroeiende evangelische gemeente uit mijn tienertijd. Daar zongen ze wel nieuwe liederen (elk jaar kwamen er twintig bij) met een band. Ik vond er bezieling, het was jong en vrij. Ze hadden iets wat mijn hervormde kerk miste: de Geest (dit is letterlijk tegen me gezegd). Het was een streekkerk: mensen zagen elkaar alleen tijdens de zondagse dienst. En dan is het een stuk makkelijker om allesverhullend idealistisch te zijn. Iedereen ‘in de Heer’, iedereen ‘Geestvervuld’. Hoe heerlijk: elke zondag een conferentiegevoel en we zien elkaar pas weer volgende week.
Nu heb ik een open vraag: wat is nu eigenlijk beter? Soms is het fijn om idealistisch te zijn en te willen uitstijgen boven de realiteit. Anderzijds liep de evangeliegemeente uit mijn tienertijd zo met het hoofd in de wolken, dat ze niet doorhad wat er in het gewone gemeenteleven gebeurde. En terwijl de hervormde dorpskerk nog steeds bij elkaar is, is de evangelische gemeente van mijn tienertijd als een clusterbom uit elkaar gespat. Dat is de nietsontziende realiteit.
Meest gelezen
- Ben Verboom in De Verandering: Van afwijzing naar aanvaarding
Ben Verboom in De Verandering
Ben Verboom in De Verandering: Van afwijzing naar aanvaarding
- Linda Kraan (44) van 'Een huis vol' overleefde de vuurwerkramp in Enschede: ‘Ik ben nog nooit zo bang geweest’
Persoonlijk verhaal
Linda Kraan (44) van 'Een huis vol' overleefde de vuurwerkramp in Enschede: ‘Ik ben nog nooit zo bang geweest’
- Yvonne in De Verandering: 'Voor het eerst voelde ik me niet meer eenzaam'
De Verandering in het leven van Yvonne Kaspers
Yvonne in De Verandering: 'Voor het eerst voelde ik me niet meer eenzaam'
Lees ook
- Column Margje: 'Mijn zwager had de geboorte van het veulen haarfijn aangevoeld'
Margje over het wonder van nieuw leven
Column Margje: 'Mijn zwager had de geboorte van het veulen haarfijn aangevoeld'
- Luister hier álle afleveringen van ‘Meer dan verwacht: Liefde, luiers en levenslessen’
Wil je horen
Luister hier álle afleveringen van ‘Meer dan verwacht: Liefde, luiers en levenslessen’
- Dít is hemel op aarde voor duurzaamheidsexpert Marieke Eyskoot
Interview
Dít is hemel op aarde voor duurzaamheidsexpert Marieke Eyskoot
Schrijf je hier in voor de Visie-nieuwsbrief
Als christelijke gids willen we je helpen om te leven met God. We brengen je persoonlijke verhalen, verdiepende thema’s, christelijk nieuws en mediatips. In onze wekelijkse nieuwsbrief willen we je inspireren om hoopvol te leven en te geloven.
Lees onze privacyverklaring.