'Persona non grata': Hippe stedelingen versus behoudende boeren

Een filmrecensie van Rick de Gier

3 december 2021 · Leestijd 2 min ·

In 1995 waagde een groep Deense regisseurs zich aan een experiment: onder de naam ‘Dogma 95’ presenteerden ze een nieuwe manier van films maken, met allerlei artistieke beperkingen. Zo spraken ze af alleen nog op locatie te filmen, met natuurlijk licht, geen special effects te gebruiken, enzovoorts. Dat leverde een aantal interessante films op, met als beste en bekendste voorbeeld 'Festen' uit 1998, een heftig drama over een familiefeest dat volledig uit de hand loopt.

Van 'Dogma 95' hoor je nu niet veel meer, maar in het filmhuis verschijnen nog regelmatig producties in de minimalistische traditie van de beweging. Dat geldt ook voor de nieuwe tragikomedie 'Persona non grata', debuut van de Deense regisseur en scenarist Lisa Jespersen. Zowel stilistisch als inhoudelijk doet de film behoorlijk denken aan 'Festen'. Al slaat Jespersen, die haar verhaal deels op eigen ervaringen baseerde, wel een lievere, minder intense toon aan.

Een ruwe confrontatie – op het bruiloftsfeest natuurlijk – is onvermijdelijk

'Persona non grata' gaat over boerendochter Irina, die ooit het platteland van Jutland ontvluchtte om schrijfster te worden in Kopenhagen en nu verkeert in hippe artistieke kringen. Voor de bruiloft van haar broer besluit ze voor het eerst in jaren terug te keren naar haar ouderlijk huis. Daar ontdekt ze tot haar schrik dat de aanstaande bruid een voormalig buurmeisje is dat haar vroeger terroriseerde. De spanning loopt gauw op, helemaal wanneer Irina’s verwaande vriend uit de stad én haar plaatselijke ex-vriendje ten tonele verschijnen. Een ruwe confrontatie – op het bruiloftsfeest natuurlijk – is onvermijdelijk.

Regisseur Jespersen zet de clash tussen de progressieve stedelingen en behoudende boeren nogal dik aan, maar biedt ook mooie nuances en hanteert een bescheiden toon. Ze bekijkt beide partijen met een licht satirische maar ook empathische blik, en laat ten slotte niemand wegkomen met z’n vooroordelen. Dat levert al met al een hoopvol verhaal op, erg geschikt voor gepolariseerde tijden.