Pieter-Jan koopt tweedehands: ‘Dit voelt als een nachtmerrie’

Vooroordelen?

Vooroordelen heb ik vrijwel niet. Het is voor mij zeker niet de eerste keer dat ik tweedehands shop, al doe ik dat meestal digitaal. Maar ik neus ook weleens in een vintagewinkel, met plezier.

Geslaagd?

Met verrassend veel moeite. In mijn woonplaats Delft groeit het aantal tweedehandskledingwinkels als kool, dus ik begin vol goede moed aan mijn zoektocht. Mijn missie: een broek en een stevig, katoenen overhemd.

Winkel één is een forse, ietwat rommelige zaak met een grote herenafdeling. Ik neus wat door de bovenkleding en door de jeans, maar vind niet wat ik zoek. Geen probleem. Volgende winkel. Deze keer een uitstekend gesorteerde boetiek met een kleine herenafdeling. Prachtige merkkleding, maar óf niet mijn maat óf wat te chic.

Ook bij de volgende grasduin ik door de kleding en pas ik wat kledingstukken. Is dit heren of dames? Is er een verschil? Waarom is er niets leuks in mijn maat? Ben ik raar? Waarom hangt er zoveel meer vrouwen- dan herenkleding? Dit voelt als een nachtmerrie. Ik loop alle winkels twee keer na en ga voor de zekerheid ook nog langs twee kringloopwinkels. Niks.

Mijn laatste optie is een bezoek aan een vintagewinkel in de buurt van de EO. Het Gooi, dus goede merken – en behoorlijke prijzen. Na opnieuw lang zoeken en veel passen, tijdens mijn lunchpauze, slaag ik dan eindelijk. Ik ben behoorlijk tevreden, maar eerlijk gezegd vooral opgelucht.

Voor herhaling vatbaar?

Eerlijk is eerlijk: ik ben verpest door het digitale shoppen, waar ik meteen mijn maat, kleur en model kan vinden, ook tweedehands. Maar zolang ik niet naar iets specifieks op zoek ben, vind ik vintage shoppen heerlijk. Want kleding kopen voor kleinere prijzen én in de wetenschap dat je onze mooie planeet en haar bewoners geen extra last oplegt, is best lekker.