‘En daar, midden in een doodgewone autorit, kreeg ik een glimp van iets heiligs’

De start van het schooljaar.

Meestal betekende dat bij ons: extra geduld inslaan, de agenda leeg vegen en bidden dat de boze buien niet al te heftig zouden toeslaan. Maar dit jaar? Dit jaar leek het alsof God zelf de rust over ons huis had uitgegoten. Een ontspannen meisje, een glimlach, zelfs ruimte om nieuwe vriendinnen te maken. Ik durfde bijna niet te geloven dat het écht zo soepel ging.

En zo zat ik op een middag met twee giebelende meiden achterin de auto: Faya en haar nieuwe vriendinnetje Laura. En dan verwacht je gesprekken over knutselwerkjes of wie er de lekkerste koekjes mee naar school had. Maar kinderen hebben soms een verrassende manier om de diepte in te duiken.

Kinderen hebben soms een verrassende manier om de diepte in te duiken.

Laura vertelde: “Ik heb gisteren bij Tijn gespeeld. Bij Tijn wonen heel veel kinderen in huis. Allemaal kinderen die niet bij hun papa en mama kunnen wonen.” Het werd stil. Ik hield mijn adem in. Want Laura wist niet dat ze dit zei tegen een meisje die zelf ook niet bij haar papa en mama kan wonen.

Toen klonk er een rustige stem vanaf de achterbank: “In ons huis wonen ook kinderen die niet bij hun papa en mama kunnen wonen.” “Echt?” vroeg Laura met grote ogen. “Ja”, zei Faya. “Ik kan ook niet bij mijn papa en mama wonen. Maar ik woon nu bij mensen waar ik net zoveel van hou als van een papa of mama.”

Eenvoud

En daar, midden in een doodgewone autorit, kreeg ik een glimp van iets heiligs. De eenvoud waarmee kinderen waarheid en liefde verwoorden, raakt me iedere keer weer. Het herinnert me eraan dat God families op heel veel verschillende manieren maakt. Soms door geboorte, soms door keuze, en altijd door liefde.

Ik dacht: dit is moederschap. Je bereidt je voor op strijd om schoenen, gymtassen en boterhammen met pindakaas, maar krijgt onderweg een lesje levenswijsheid. En terwijl ik reed, bad ik stilletjes: “Dank U Heer, dat U Faya laat ervaren dat liefde niet ophoudt waar gebrokenheid begint.”

Want de grootste lessen worden soms niet geleerd in de kerk of op school, maar gewoon… vanaf de achterbank.