Porno verleidt ook (christelijke) vrouwen

‘Porno is toch meer iets voor mannen’, lijkt de standaard gedachte. En inderdaad is pornografie een groter probleem onder mannen. En inderdaad zijn er een heleboel dames die hun neus ophalen als het over porno en zelfbevrediging gaat. Maar blijkbaar bestaat er een groeiende groep christelijke vrouwen die kampt met een pornoverslaving. Toch wordt er nauwelijks over gesproken. Is dat omdat het probleem er niet is, of omdat vrouwen denken dat het niet hoort en daarom hun verslaving verhullen? Dat zou zonde zijn, want zo’n geheim maakt je eenzaam.

Eenzaam
Hoe eenzaam een pornoverslaving kan zijn, juist als je christen bent, heeft Annelies* hoogst persoonlijk ervaren. Ze wil over haar eigen worsteling met porno en zelfbevrediging praten, omdat ze hoopt dat het bijdraagt aan de openheid, die volgens haar in christelijke kring hard nodig is. Annelies (24): “Ik ben misbruikt op mijn dertiende en veertiende. Na deze ervaring voelde ik me regelmatig helemaal leeg van binnen. Ik verlangde dan zo naar echte liefde en een partner. Om die leegte maar niet te voelen, begon ik met zelfbevrediging. Vanaf mijn veertiende werd dit een prettige uitlaatklep. Het bezorgde me een kort gelukzalig moment. Als ik me rot voelde en dan mezelf bevredigde, verdreef ik even dat negatieve gevoel. Ik was steeds op zoek naar grotere prikkels en langzamerhand verlegde ik mijn seksuele grenzen. Het is namelijk een verlangen dat nooit bevrediging geeft.”

'Iedereen lachen, natuurlijk'
In haar zoektocht naar meer bevrediging komt Annelies uiteindelijk bij pornografie terecht. Ze vertelt: “Ik herinner me dat ik in die tijd een keer met vrienden porno ging kijken. Puur voor de grap; iedereen lachen, natuurlijk. De jongens maakten er flauwe geintjes over. De meiden griezelden wenselijk en riepen om het hardst: ‘Oh, wat smerig!’ Maar ik merkte dat het mij eigenlijk heel erg opwond. Ik schrok ervan en dacht: ‘Dat hoort een vrouw helemaal niet te hebben.' Ik vond het heel raar van mezelf. Dus deed ik hardop mee: ‘Wat vies is dit!’ Maar mijn interesse was gewekt. Toen ik op een avond in de slaapkamer van mijn toenmalige vriendje sliep, heb ik de tv aangezet en een pornofilm gekeken. Dat was na elven natuurlijk geen probleem. Het wordt je echt zo makkelijk gemaakt. Porno kijken werd vanaf dat moment een goed voorspel voor zelfbevrediging. Maar door de porno kwam ik pas echt in een neerwaartse spiraal terecht. Het hield me namelijk in de greep."

Elke zondag naar de kerk
En ondertussen ging Annelies gewoon elke zondag naar de kerk en geloofde ze absoluut in God. Annelies: “Ik wist wel dat God seks niet als verdovingsmiddel voor mezelf had gepland. Maar mijn hunkering naar liefde en de leegte die ik voelde, zorgde ervoor dat ik niet stopte. Ik voelde me enorm schuldig naar God en zeulde een groot geheim met me mee. Elke keer dat ik weer een pornofilm keek en mezelf bevredigde, voelde ik me achteraf schuldig, vies en vol schaamte. Ook al ontspande het tegelijkertijd ook.”

In het licht ermee
“Op een gegeven moment werd mijn verlangen om echt met God te leven steeds sterker en begon ik radicale keuzes te maken voor Hem. Ik liet me dopen en wilde rein tegenover Hem kunnen staan. Het besef dat seks met mezelf hier niet bij hoorde, groeide gestaag. Ik zag steeds duidelijker dat pornografie en zelfbevrediging enorm zelfgericht is. Maar stap er maar eens in je eentje uit! Ik durfde mijn verhaal echt nergens kwijt, terwijl ik echt een open persoon ben. Ik schaam me niet snel ergens voor. Maar er wordt zo weinig over gesproken, het taboe onder christelijke vrouwen is levensgroot. En waar zie je nu dat er een lezing of studie wordt gehouden over pornografie en hoe je daar als christen mee omgaat? Daar praat je niet over, blijkbaar. Maar wat was ik opgelucht toen ik het verhaal aan een vriendin toevertrouwde. Zij herkende wel dat je van fantasieën opgewonden kunt raken. Wat een opluchting! Vanaf dat moment ben ik er meer over gaan praten. Nou, en dan gaat er een wereld voor je open en blijken veel meer christelijke vrouwen met porno, of in elk geval zelfbevrediging te worstelen. De uitkomsten uit dat onderzoek van ChristiaNet verbazen me dan ook echt niet. Ook meiden die niet van die heftige dingen als ik hebben meegemaakt, maar gewoon uit nieuwsgierigheid zijn begonnen, lijken aan porno verslaafd te kunnen raken. Het probleem is volgens mij groter dan we denken”
Annelies zette de dappere stap om open te zijn over de verleidingskracht die porno op haar uitoefende. Wat leverde die openheid haar uiteindelijk op? Annelies: “Er staat in Jakobus 5:16: ‘Belijdt elkaar uw zonden en bidt voor elkaar, zodat u genezing zult ontvangen’. Dat heb ik aan den lijve ondervonden. Het belijden van mijn zonden zorgde ervoor dat ik van God vergeving en daaropvolgend diepe genezing kon ontvangen. Ik heb het soms nog wel moeilijk met het bedwingen van seksuele fantasieën. Maar ik ben er nu open over, praat er over met goede vriendinnen en ben bijna helemaal vrij van zelfbevrediging!”
Het verhaal van Annelies is slechts één verhaal. Niemand weet precies hoeveel van zulke verhalen er zijn. Wie zal het zeggen, zolang we erover zwijgen. Waarschijnlijk strijden veel meer (jonge) vrouwen dagelijks met porno en zelfbevrediging. Hopelijk durven ze, net als Annelies, hun probleem op tafel te leggen bij een goede vriendin. Samen naar God toe gaan en vergeving vragen, zal zeker opluchten. De samenleving verkoopt seks als een lauwe hap kroket. Gods plan met seks is voor ieder mens hoger dan dat!

* De naam Annelies is om privacy redenen gefingeerd.

Martine Geerts