Predikant Rebecca Onderstal over haar scheiding: ‘Ik hield God zelf op afstand’

Rebecca Onderstal: “We hebben de 12,5 jaar net niet gehaald. Op een gegeven moment merkten we dat het niet lukte om op een goede manier met elkaar verbonden te blijven. Jarenlang hebben we ons best gedaan, maar na lang worstelen besloten we – tijdens Oud & Nieuw – dat het beter was om uit elkaar te gaan. We hebben het met de kinderen besproken, die waren nog klein – vijf, acht en tien jaar oud. Onze inzet was om ze samen te blijven opvoeden. Mijn ex-man zocht een huis in de buurt en we regelden co-ouderschap: de ene helft van de week wonen ze bij mij, de andere helft bij hun vader.”

Geluk bij een ongeluk

Rebecca (49) was tijdens de scheiding al predikant. “Ik had wel een duidelijk onderscheid tussen privé en werk. Veel vrienden wisten het al een poos, maar in de gemeente was het een verrassing. Iemand zei tegen mij: ‘Als je gaat scheiden, heb je een voorbeeldfunctie in hoe je dat doet’. We hebben geprobeerd anderen er geen deel van te maken. We gingen niet vechtend over straat en de kinderen werden niet de dupe; ze hebben twee ouders die van hen houden. Een geluk bij ongeluk, niet iedereen heeft dat. Je ziet vaak dat een scheiding alleen over de relatie gaat, en niet over het ouderschap.”

‘Ik ben van mijn voetstuk gevallen’

Het besluit om te scheiden was moeilijk voor haar. “Omdat ik moest toegeven dat ik het niet ging redden. Ik wilde alles zo goed mogelijk doen, schaamde me en was bang voor de consequenties. En ook voor mijn werk, hoe anderen naar me zouden kijken. Het was een periode van veel verwarring. Ik was mezelf kwijt en God voelde niet dichtbij. Ik dacht dat ik eerst alles goed moest doen, en dat ik daarna bij God terecht kon. Daardoor hield ik God zelf op afstand. Maar ik ben van mijn voetstuk gevallen. Ook in dingen die niet lukken, is God dichtbij. Je hoeft het niet eerst op te lossen.”

Zwijgen

“Er zijn nog steeds allerlei open eindjes aan de periode. Ik weet niet of ik alles goed heb gedaan, en besef dat ik tekortgeschoten ben. Het verschil tussen onvermogen en tekortschieten is moeilijk te maken. Ik denk wel dat ik ermee verder mag, het wordt niet door God nagedragen. Ook jaren later probeer ik ervan te leren: waarom heb ik toen die keuze gemaakt? Het is meer gewetensonderzoek dan dat het schuldgevoel is. Op dat moment voelde ik me wel schuldig, toen ik dat nog niet inzag. Ik heb toen veel ontweken, over de liefde kon ik moeilijk spreken en preken. Nu ben ik daarin veel openhartiger geworden, in hoe je in relaties tekort kan schieten. In het openbaar is het moeilijk om er eerlijk over te zijn – soms móet je zwijgen, ook om anderen te beschermen.”

‘Zelfs als je gaat scheiden, moet je de ander niet laten vallen’

God heeft ons heeft gemaakt voor verbinding en relatie, daar is Rebecca van overtuigd. “Om je te verbinden, en niet op te geven. Zelfs als je gaat scheiden, moet je de ander niet laten vallen. De ander is ook nog steeds een kind van God. We kennen allemaal de Bijbeltekst ‘Wat God heeft verbonden, mag de mens niet scheiden’ uit Markus 10. Maar weten wij dat God iets verbonden heeft? God is groter dan wij. Hij ziet soms best wel dat we aan relaties beginnen waarin we elkaar niet tot zegen kunt zijn. Gods wil komt niet op een briefje uit de hemel vallen. Je probeert het goede te doen, maar ook in de zoektocht naar de juiste keuze is God aanwezig.”

Rebecca staat open voor een nieuwe partner. “Maar dat is niet iets wat je regelt. Het leven is niet maakbaar, dat leer ik hier wel van. Liefde is geluk hebben. Ik probeer me bewust te zijn te leven met gemis en verlangen, om als een open mens in het leven te staan. Ondertussen ben ik in vriendschappen en contacten als mens gelukkig in staat om liefde te geven en ontvangen.”

Foto's: Dio van Maaren (headerfoto), Paul Roukema 

Hoe kun je een vriendin bijstaan die gaat scheiden? Lees hier tips van vrouwen die zelf door een echtscheiding zijn gegaan.