Realistisch en ontroerend: tie­ner­moe­ders in ‘Jeunes mères’

Hoopvolle portretten van tienermoeders

Regie: Jean-Pierre en Luc Dardenne. Met o.a. Babette Verbeek en Elsa Houben. 9 a Vanaf 14 augustus in de bioscoop.

Ariane is een van de vijf (aanstaande) tienermoeders die worden gevolgd in de Belgische speelfilm Jeunes mères. De meisjes wonen allemaal in hetzelfde opvanghuis, waar ze leren voor hun kindjes te zorgen, en begeleiding krijgen in het nemen van onmogelijk zware beslissingen. Want Ariane is natuurlijk niet de enige die zo worstelt. Een ander meisje probeert van een verslaving af te komen, een volgende is zelf vroeger afgestaan en zoekt nu vergeefs contact met haar moeder.

Portretten vol bewogenheid en zonder oordeel

Zo op papier klinkt Jeunes mères allicht als loodzware kost, maar de film is bovenal erg ontroerend en verrassend hoopvol. Regisseurs Luc en Jean-Pierre Dardenne (Rosetta, L’enfant) behoren tot de meest bekroonde filmmakers ter wereld, en dat is uiteraard niet voor niets. De broers portretteren steevast mensen die om wat voor reden dan ook onder op de maatschappelijke ladder staan, vol bewogenheid en zonder oordeel. Ze hanteren een sobere stijl, doen uitvoerig onderzoek en werken vaak met niet-professionele acteurs, wat leidt tot films die zo direct en realistisch aanvoelen als documentaires.

• Lees ook: Filmrecensie Iedereen is van de wereld

  Lees de recensie hier

Wie de Bijbel kent, zal bij het zien van Jeunes mères al snel moeten denken aan de wrange teksten over kinderen die boeten voor de schuld van hun ouders, tot in het zoveelste geslacht. De opgevoerde meisjes hebben zelf vaak ook een valse start gehad, en voor de toekomst van hun kindjes vrees je het ergste. De film draait niet om die waarheid heen, maar laat ook zien hoe weerbaar de meisjes zijn, en hoe liefdevol ze worden geholpen. Juist het voelbare vertrouwen van de vertellers dat zo’n vicieuze cirkel kan worden verbroken, maakt dit verhaal zo aangrijpend.