Reinier kijkt plaatjes: Wat die lichtgevende hoepeltjes betekenen

Wat doet een fotograaf als zij me zo fotografeert? 

Even los van de kop die ik hier trek – die context zegt hier alles. Ik heb een aura van boeken. Alsof mijn hele wereld uit papier en letters bestaat. De interpretatie is helder: deze jongen leest veel. Reinier is reuze belezen.

Dat effect kan natuurlijk nog wel eens tot grappige gedachten leiden:

Na deze foto kreeg ik diverse vragen over mijn alcoholgebruik!

Aantrekkelijk

Het aura doet ertoe. Hetero-vrouwen blijken mannen op een foto aantrekkelijker te vinden, als er vrouwen om die man lachen – misschien is dat nog een idee voor een fotograaf die iets origineels met een portret van mij wil! Ik moest dan ook aan dit effect denken, toen ik zo’n religieus schilderij zag met zo’n raar lichtgevend hoepeltje boven het hoofd van een heilige. Of meteen maar een hele gouden schijf:

Nee, deze heren hebben geen bord voor hun kop (gègè). En eentje heeft niet zo’n schijf – drie keer raden wie dat is. 

Een ‘halo’ heet deze lichtcirkel om het hoofd. Het woord ‘aureool’ staat officieel voor hetzelfde effect, maar dan om het hele lichaam, maar we halen het vaak door elkaar. Het is nogal oud, de oude Grieken deden het al, zoals hier bij Apollo: 

Dat hebben de christelijke kunstenaars dan weer gejat. Het idee lijkt op dat effect van die boeken of die wijnflessen achter mij. De ‘uitstraling’ van iemand suggereert wie diegene ten diepste is. Als je dus een zon achter iemand plakt, dan is diegene, nou ja, zonnig. Dat is zijn of haar diepste aard. Halo’s en aureooltjes drukken dat uit: de verborgen, goddelijke kant van wat op het eerste gezicht onopvallend lijkt. En dat dan op een gestandaardiseerde, abstracte manier, zodat iedereen het meteen begrijpt en de kunstenaar niet telkens opnieuw het wiel hoeft uit te vinden.

Eeuwig licht

Misschien is de belangrijkste betekenis dat de halo van Jezus en de heiligen dus niet in iets anders ligt. Niet in dikke boeken, zoals bij die ene foto van mij. Niet in mooie kleren of een dikke auto. Niet in vrome idealen. Niet in hele ‘alternatieve’ lifestyle keuzes – punkhaar en dergelijke zijn net zo goed een halo. Maar dus wel in het eeuwige licht van de zon, pardon, God. 

Vind ik mooi. En kan ik nog wel wat van leren. Met m’n stoere boekenkast.