'Respect' is een prachtige vertolking van 'Queen of Soul' Aretha Franklin

Franklin (1942) kreeg al op twaalfjarige leeftijd haar eerste kind, groeide min of meer op zonder moeder en had een ongezonde band met haar vader, een populaire predikant die er veel affaires op nahield en thuis beruchte feesten organiseerde. Al deze punten worden wel aangestipt in de film, maar er lijkt ook veel te worden verzwegen.

Aretha’s zangtalent werd al vroeg opgemerkt. Op haar veertiende nam ze haar eerste album op. Daarna duurde het nog tien jaar voor ze echt doorbrak. Tegen die tijd had ze privé al veel ellende meegemaakt, vooral veroorzaakt door foute mannen en drankmisbruik. Over dit deel van haar leven is de film openhartiger, al wordt het verhaal wel wat stereotiep verteld, volgens de geijkte formule van een biografische Hollywoodfilm.

Dat Respect ondanks deze minpunten toch een aanrader is, lijkt ironisch genoeg ook een gevolg van Franklins eigen betrokkenheid. De zangeres droeg namelijk zelf een actrice aan voor de hoofdrol: Jennifer Hudson (bekend van de film Dreamgirls). En dat was een gouden greep; Hudson, die alles zelf zingt, is inderdaad fantastisch. Qua uiterlijk en stemgeluid is de gelijkenis niet eens zo groot, maar de actrice heeft precies de juiste uitstraling en intensiteit.

• Lees ook:Het verhaal van Ed Leatimea in 'De Verandering'

Ook de rest van de cast is erg goed, en de vele muziekscènes zijn een feest. Mooi is ook de aandacht voor Franklins spirituele ontwikkeling. De film eindigt in 1972, als de zangeres haar geloof heeft hervonden en het legendarische livealbum Amazing Grace opneemt. Vorig jaar verscheen een filmregistratie van dat concert (inmiddels online te huur) – gegarandeerd dat je die na Respect ook wilt zien.

Bekijk de trailer van 'Respect'