Rietje Bakker: 'Ik leef en geloof steeds intenser'
Voor de rubriek 'Hoe is het met...?' praten we bij met Rietje Bakker
''Opeens was ik de vrouw ván …" constateerde Rietje Bakker 25 jaar geleden. Haar beeltenis prijkte op de cover van de eerste Eva. Toen werd ze geïnterviewd als Rietje Knevel, echtgenote van de EO-coryfee. Inmiddels is ze tevens moeder ván: ook dochter Marije heeft een eigen tv-carrière. Maar vooral is Rietje nog altijd haar eigen sociaal bewogen zelf. Ze werkt als beeldend kunstenaar en als artistiek coördinator bij de International Justice Mission (IJM).
Eva bestaat 25 jaar! Tijd om terug te blikken, samen met vrouwen die in de afgelopen jaren door Eva zijn geïnterviewd. Hoe is het nu met hen? In Eva 8 praten we bij met Rietje Bakker.
“Toen de kinderen groot genoeg waren en ik weer wilde werken, kreeg ik allerlei reacties op de naam Knevel, in positieve of negatieve zin. Op een zeker moment zei Andries zelf: ‘Joh, dan gebruik je toch weer je meisjesnaam?’ Dus toen werd het Rietje Bakker. Op mijn laatste werkplek wisten alleen mijn directe collega’s dat ik met hem getrouwd was, de anderen ontdekten dat pas op mijn afscheidsreceptie.”
Artistieke ontwikkeling
“Ik ben ooit begonnen als bezigheidstherapeute, maar daarmee stopte ik toen ik mijn eerste kind kreeg. Het was overigens een leuke en brede opleiding, waarin je op allerlei vlakken creatief bezig was. Toen ik veel later weer ging werken, werd ik aanmeldfunctionaris in de psychiatrie.
Pas rond mijn vijftigste begon ik met schilderen. Terwijl ik vroeger dacht: ja hoor, wéér zo’n vrouw van vijftig die gaat schilderen! Achteraf had ik dat moeten snappen, want het is logisch: je gaat een andere levensfase in, kinderen zijn de deur uit, er komt ruimte voor nieuwe dingen.
Mijn werk is deels figuratief, deels abstract en meestal vanuit mijn geloof geïnspireerd. Eén van mijn schilderijen, A gentle and quiet whisper, verwijst naar een Bijbelfragment over de profeet Elia. Hij herkent Gods aanwezigheid in een zachte bries. Bij het maken van dit werk moest ik heel sterk aan mijn moeder denken, die in 2002 overleed. Haar lievelingsgedicht was De moerbeitoppen ruischten; / God ging voorbij van Nicolaas Beets. Ik vond het na haar overlijden op een briefje in haar bijbeltje, het troostte haar in moeilijke periodes van ziekte.
Onze drie kinderen zijn nu volwassen. In 1996 zat de jongste, Marije, nog op de basisschool. Nu is ze haar weg aan het vinden als tv-persoonlijkheid. Ik vind het mooi om te zien hoe ze, met bijna 50.000 volgers op Instagram, zich terloops ook sociaal betrokken toont. Een thema als pesten online heeft zij op de kaart gezet en ze werd daarover door meerdere media geïnterviewd.”
Opvoeden
“Wat ik heb geleerd van het opvoeden, is dat er ooit een moment komt waarop je denkt: dit of dat hadden we anders moeten doen. Andries en ik hebben dat ook benoemd naar de kinderen. En dat leerde ons nog iets, namelijk dat zij die dingen soms helemaal niet zo negatief hebben beleefd. Dat je kinderen milder over jou oordelen dan jijzelf, omdat ze je hart kennen. Een van onze zoons zei laatst: ‘Nu ik zelf kinderen heb, zie ik pas goed wat een veilige en onbezorgde jeugd ik eigenlijk heb gehad.’ Dat was fijn om te horen.''
Ouder worden
“In augustus werd ik 68, Andries wordt binnenkort 70 en is gestopt met zijn werk bij de EO. Wat me verbaast aan het ouder worden is dat je alsmaar blijft leren. In je dagelijkse omgang met mensen, in je geloof in God. Dat je telkens denkt: hoe is het mógelijk, dat heb ik nooit eerder zo bekeken! Het lijkt wel alsof je steeds intenser leeft en gelooft.
Soms denk ik: o jongens, hoelang hebben we nog en wat gaan we met die tijd doen?
Zie ook:
www.rietjebakker.nl
www.expressionsforjustice.nl
Tekst: Margaretha Coornstra
Fotografie: Linda Roelofs
Styling en visagie: Hanna Roubos
