De zwerver

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren!  

De zwerver- PopUpGedachte vrijdag 9 februari

Nog maar twee dagen te gaan dan presenteren we Lazarus Staat Op, het boek. Wie had dat kunnen denken toen ik bijna twee jaar geleden nu besloot om ’s ochtends eerst eens een uur voor mezelf te nemen. Ik was mijn vorige boek aan het afschrijven en kon de focus niet vinden die nodig was om ‘De Dominee Leert Vloeken’ echt af te ronden. Ergens had ik iets opgevangen over de helweek en dacht dat dit weleens iets moois zou kunnen zijn voor een dominee. Zeker als die had leren vloeken. Even door de hel, een weekje. 5u opstaan, geen social media, tot 10 ’s avonds strak doorwerken, een nachtje doorhalen en zo nog een paar dingen. Ik heb me alleen aan die vijf uur ’s ochtends gehouden en gebruikte dat eerste uurtje voor een popupgedachte-achtige meditatie. Maar vijf uur is echt vroeg. Dus het werd zes uur. En ik wist dat het nodig zou zijn dat er iemand op het resultaat van die ochtend-overweging zou zitten te wachten, om het vol te houden. Zo onstond een whatsapp-lijstje en nu bijna twee jaar verder is er een grote groep vaste luisteraars, zo maar. Dat een vriend zegt, als je’m weer eens tegenkomt: hé, weer eens het gezicht bij de stem. Het is een zeldzaam voorrecht en een bijzondere rol om te vervullen, om de stem in de ochtend te zijn voor een groepje mensen en daarin zowel je eigen spiritualiteit, stilte en focus te kunnen voeden als soms die van een ander.

En nu zondag presenteren we een boek. Met een selectie van 27 popupgedachtes. Sommige vaste luisteraars zullen ze kennen. Zoals die gedachte op de ochtend dat Trump werd verkozen, en een gedachte uit Brussel op de dag dat we die grote We Gaan Ze Halen demonstratie zouden uitvoeren. Bijzondere momenten, naast hele gewone momenten, maar allemaal overwegingen die een spoor hebben nagelaten ergens. En Joanne, mijn vrouw, maakte er een schetsboek van. Met inkttekeningen, illustraties en vormgeving. Ons eerste productje samen, als je tenminste de kinderen niet meerekent, want dan is dit de derde.

Bij mijn vorige boek wilde ik gewoon dat het gemaakt werd, dat het zou bestaan. En of het verkocht werd? Ach, het was scherp genoeg geformuleerd om interviews over te krijgen en dan zouden we wel zien. Dit boekje is veel zachter. En niet controversieel. En ik vind het zoveel belangrijker dat het gezien word, dat het door de handen gaat van mensen. Het is meer een kindje dan de vorige, dat is zeker.

Vanochtend lees ik een fragment van Jezus’ van nazareth tijdens zijn omzwervingen. Het was me nooit zo opgevallen, maar een hele serie van zijn wonderlijke handelingen en genezingen vinden plaats buiten het directe Joodse gebied. Vandaag is hij in Tyrus, midden in Dekapolis – en dat is vooral Romeins gebied. Of in elk geval niet centraal Joods. Hij is gaan zwerven. Een hoofdstuk eerder probeert hij nog zich verborgen te houden, dat men hem niet opmerkt, maar dat gaat niet echt. Er worden toch weer zieken gebracht. Jezus is een zwerver, die door de religieuze elite van zijn dagen als een gevaar wordt gezien, die door volksgenoten argwanend bejegend wordt en die voelt dat hij niet thuis is in zijn eigen omgeving. Hij weet dat hij daar heus naar terug moet gaan keren, maar nu nog even niet. En in de hoop dat hij een beetje een low profile kan houden, kan hij het weliswaar niet laten om ook vanochtend een doofstomme van zijn beperking af te helpen maar smeekt dan bijna om het niet verder te vertellen. Hij wil rust, hij wil even weg zijn. En het lukt maar niet. Het nieuws verspreidt zich steeds weer als een lopend vuurtje.

Wat van Nazareth brengt is zo eigen aan hem dat het niet verdwijnt als hij zelf uit de aandacht verdwijnt. Ook zonder de passende context van Jeruzalem en tempel en joodsheid dringt zich naar buiten wat en wie hij is.

Ik heb me lang de zwerver gevoeld. Uit het nest gevallen, het gereformeerde, de zuil verlaten en rondzwervend in theater, muziek, netwerken in Amsterdam, zoekend. Zo zag mijn omgeving het in elk geval: ja, Rikko, die is zoekende. En het was de bedoeling natuurlijk om het te vinden, thuis te komen. Maar het is maar de vraag of dat zo belangrijk is. Als we op onze omzwervingen merken dat we onszelf zijn en dat wat we zijn onvervreemdbaar ons is, dan zijn we overal thuis. Dan komt op de gekste plekken vanzelf tot zijn recht wat je te brengen hebt. In mijn geval was dat van sextheater Casa Rosso in een kunstnacht tot de meditatieve omzwervingen elke ochtend. Op weg hebben we altijd onszelf wel bij ons. Context is niet alles, we hebben alles al bij ons, onuitroeibaar. Ik vind dat hoopgevend en ben dankbaar dat ik jullie heb gevonden op mijn ochtend-omzwervingen. Mocht je er zondag bij zijn, tot dan – en anders vast op een ander moment ergens. Goeds!

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.