Podcast | Red­dings­wer­ker Rob ging op zoek naar baby Sarah

Rob herinnert het zich nog als de dag van gisteren. Ergens in 2016, tijdens een reddingsactie op de verraderlijke golven van de Middellandse Zee, kreeg hij een pakketje in zijn armen geduwd. Hij dacht nog: ik wil mensen redden, geen spullen – en gooide het pakketje bijna overboord. Tot hij net op tijd ontdekte dat het pakketje geen bagage was, maar een slapend baby’tje. Sarah. “Midden in het lawaai van scheepsmotoren en geschreeuw van mensen in nood sliep zij vredig in mijn armen.”

Podcast

Nog altijd denkt Rob bij iedere vluchteling die hij na een redding op zee de loopplank af ziet lopen: waar kom jij terecht? Maar Sarah bleef langer in zijn hoofd hangen. “Bij iedere kraamvisite in Nederland dacht ik aan haar. Of als ik weer een klein zwemvestje tegenkwam tijdens een volgende missie.” Samen met Laura Stek ging Rob daarom op zoek naar Sarah, die inmiddels 7 jaar moet zijn. Hij maakte er samen met journalist Laura Stek een podcast van. Voor Rob en Laura begon de zoektocht naar het lot van Sarah in de haven van Messina op Sicilië. Daar zag Rob haar voor het laatst, toen ze samen met haar moeder aan land ging.

Bij wie klopte je als eerste aan?
“Bij de arts die Sarah in de haven medisch onderzocht moet hebben. Via een foto en een oud-collega achterhaalden we zijn naam en stuurden we de eerste mail. Daarna volgden een reeks ambtenaren en een politiefunctionaris. Ik had maar weinig informatie: twee foto’s van een zuigeling in een boodschappenkratje. En een naam, Sarah. Maar daar was ik niet eens zeker over.” 

Wat maakte het zó belangrijk om haar te vinden?
“Ik wilde graag weten hoe het nu met haar ging. Tegelijkertijd wil ik een groter verhaal vertellen. Van alle mensen die nog steeds dezelfde levensgevaarlijke tocht maken. Ik ben zelf vader, en het verhaal van Sarah liet mij zien dat mensen écht alles overhebben voor een veilige plek, omdat ze niet anders kúnnen. Waarom zou je anders zo’n klein, kwetsbaar meisje meenemen op zo’n gevaarlijke vlucht? Ik wil bijvoorbeeld vertellen dat het afgelopen jaar tweeduizend vluchtelingen zijn verdronken. En dat er een veilige manier moet komen om asiel aan te vragen.”

Jullie beschrijven de podcast als ‘een hoopvol verhaal binnen het Europese migratiebeleid’. Wat maakt dit verhaal hoopvol?
“Ik begrijp best dat niet iedereen die aanklopt, asiel krijgt. Maar een wrede verdrinkingsdood is nooit een passend antwoord. Een menselijk beleid begint bij de erkenning dat vluchtelingen mensen zijn zoals jij en ik. Dat proces voltrok zich steeds opnieuw tijdens het maken van de podcast, als ik oog in oog met een ambtenaar de foto’s van Sarah liet zien en haar verhaal vertelde. Ze werden erdoor geraakt en zagen haar als mens. Dat stemt hoopvol.”

En dan de grote vraag: heb je haar gevonden?
“Ik ben meer over haar te weten gekomen, maar ik ga niet vertellen of ik haar heb ontmoet. Daarvoor moet je de podcast beluisteren. Ik hoop dat het verhaal van Sarah anderen raakt, maar nog belangrijker: dat we mensen op de vlucht recht gaan doen.”