Roel kijkt verder: ‘Zorg draait niet alleen om medicijnen, een schone kamer of volmaakt dossier’

Het is ochtend, ik start mijn dienst op na de overdracht van de nachtdienst. Het klonk als een rustige nacht op de afdeling. Verschillende bewoners zijn ondersteund in hun toiletbezoeken. Zo ook Thea (83), die hier al een paar maanden woont. De nachtdienst vertelde mij dat ze wat kortaf in haar reactie was. Ze heeft verdriet, maar kan niet duiden waar dat door komt.

Thea is niet de enige, denk ik in mezelf. De mensen die hier wonen dragen een schat aan levenservaring met zich mee, maar delen vaak ook een stille last: eenzaamheid. Iedere dag zie ik hoe kleine momenten van contact een wereld van verschil maken voor kwetsbare ouderen. Het zijn niet altijd de grote gebaren die tellen, maar juist de korte contactmomenten die hen het gevoel geven dat ze ertoe doen. Een simpele handeling, zoals het brengen van medicatie, kan zomaar uitgroeien tot een kostbaar moment van het delen van lief en leed.

Tekst gaat hieronder verder.

• Gratis tegeltje ‘geloof, hoop en liefde’

  Woorden die verbinden, houvast geven en ons herinneren aan Gods liefde. Geef deze woorden een mooie plek in je huis, of geef 'm cadeau! Vraag nu jouw gratis tegeltje aan!

  Klik hier

Heb je even?

Thea is vrij zelfstandig. Ze heeft niet veel zorg nodig en wil alles zelfstandig doen. Een kracht, maar tevens haar achilleshiel. Elke ochtend breng ik haar medicatie, en steevast vraagt ze: “Roel, heb je even?” Ik weet al wat er komt. Ik geef haar de medicatie, maar in plaats van weg te lopen, trek ik er altijd even een stoel bij. Ze voelt zich eenzaam, ondanks al het bezoek. Thea heeft het dan ook niet over het bezoek. Maar over de tuin die ze vroeger had, hoe ze de kinderen uit de straat hielp met hun huiswerk en regelmatig honden van andere mensen uitliet. 

Ik luister, knik en vat haar samen. Voor ik het weet, is er een kwartier voorbij. “Wat kan ik toch heerlijk met je kletsen”, zegt Thea dan met een glimlach. Maar als ik eerlijk ben, heb ik weinig gezegd. Ik heb geluisterd en haar laten voelen dat ze er ook hier toe doet. Dat ik haar ondersteuning in de huiskamer waardeer en ik, met de herfst voor de deur, een beroep op haar wil doen voor de binnentuin. 

• Nieuw: de Eva-app. Download ‘m hier! 🎉

  Klik hier

Stille strijd

Wat ik leer van deze momenten? Dat zorg niet alleen draait om medicijnen, een schone kamer of een volmaakt dossier. Het gaat om de mens. Eenzaamheid is een stille strijd en gaat al lang niet meer over het ontbreken van bezoek. Ik probeer het te erkennen en te luisteren naar de verhalen, hoe klein ook. Want in dat luisteren ligt de kracht om eenzaamheid te doorbreken. Het is niet altijd de inhoud van het gesprek dat telt, maar het gevoel dat iemand ertoe doet. Dat deze mensen gezien worden, gehoord worden, dat hun bestaan betekenis heeft.

En die medicijnen? Die mag ik wat Thea betreft best achterwegen laten, zolang ik maar even kom kletsen. 

• Roel kijkt verder: ‘Waarom Hans, halfzijdig verlamd, zelf zijn gordijnen wil sluiten’

  Roel kijkt verder: ‘Waarom Hans, halfzijdig verlamd, zelf zijn gordijnen wil sluiten’

• Roel kijkt verder: ‘Of Corrie echt dementie heeft? Zelf ben ik er niet zeker van’

  Roel kijkt verder: ‘Of Corrie echt dementie heeft? Zelf ben ik er niet zeker van’