Roel zorgt door: ‘Of Corrie echt dementie heeft? Zelf ben ik er niet zeker van’

Het is ochtend in Breda. De zon steekt langzaam boven de Grote Kerk uit en de eerste zonnestralen vallen op het Aeneas, een woonzorgcentrum voor ouderen. Corrie (86) verblijft hier inmiddels al wat weken op de tijdelijk verblijf afdeling waar ik werk. Hier komen mensen met (een vermoeden van) dementie ter observatie na crisissituaties. Vaak stromen ze door naar een woning in een woonzorgcentrum, omdat hun thuissituatie te kwetsbaar is om zonder toezicht te blijven wonen.

Haar buurvrouw maakte zich al wat langer zorgen om Corrie. Ze had vermoedens van dementie. Thuis kon Corrie steeds vaker haar draai niet meer vinden. Professionele betrokkenheid was er niet. Corrie wist niet hoe ze hulp zou kunnen krijgen, bleef onder de radar van de huisarts en verwaarloosde zichzelf.

Corrie is deze ochtend al druk in de weer met haar afspraak in het ziekenhuis, die ze straks heeft om de resultaten van wat onderzoeken – waaronder hersenscans – te behandelen. Of Corrie echt dementie heeft? Zelf ben ik er niet zeker van.

Want alhier zie ik, na een paar weken, een ander beeld dan wat de buurvrouw omschreef. Corrie is een dame die het hier naar haar zin heeft, veel lacht en zichzelf in ere kan houden. Ze vindt het leuk om onder de mensen te zijn en zich nuttig te maken.

Nerveus

Wat is hier aan de hand, vraag ik mezelf af terwijl ik met Corrie de tafel voor haar medebewoners dek. We zitten samen even, drinken wat koffie. Even later vertrekt ze met haar buurvrouw, na honderden uren observatie, naar het ziekenhuis. Ze wil een knuffel, straks zal ik haar weer zien. Ik voel haar nervositeit.

Deze dame houdt mij bezig. Ken je dat? Mensen die weinig zorg vragen, vaak overschaduwd door mensen die veel zorg nodig hebben.

Na een paar uur is Corrie weer terug. Ze komt naar me toe. Huilend. “Ik heb slecht nieuws, ik heb geen dementie.” “Maar Corrie, dat is toch fantastisch nieuws?”, vraag ik haar terwijl ik mijn armen om haar heensla. Corrie gaat steeds harder huilen. Terwijl ik haar vasthoud, kijkt ze omhoog. “Dat is het ook Roel, maar dat betekent wel dat ik hier weg moet. Terug naar huis. Dan ben ik weer alleen. Dat wil ik niet.”

Corrie woont tegenover een woonzorgcentrum, daar had ze heel graag naartoe gewild. Maar nu er geen sprake is van dementie, ontbreekt het mij aan een fundament om voor haar een indicatie bij de instanties in te winnen. En dus kan ze er niet heen.

Maar wat dan wel? Wat kan ik voor Corrie – zichtbaar eenzaam – betekenen zodat ze die lach ook thuis kan behouden? We besluiten samen het woonzorgcentrum tegenover haar huis te bellen.

Tafels dekken

Al snel komt er een lach van oor tot oor. Corrie kan daar, als ze weer thuis is, iedere dag de tafels in het restaurant komen dekken voor de bewoners, om er vervolgens ook aan te schuiven. Tussen de eetmomenten door kan Corrie er, na een financiële afdracht, deelnemen aan de activiteiten.

“Ik wil naar huis”, schreeuwt ze. Corrie belt haar buurvrouw, die er niet veel vertrouwen in heeft, met het verzoek haar toch te komen halen.

Een maand later bezoek ik haar. Trots laat ze mij haar werkzaamheden in het restaurant zien. Ik ondersteun haar, het ontroert me.

In Nederland beoordelen instanties een aanvraag voor langdurige zorg (WLZ) vaak op afstand, vanuit een kantoor. Het gebeurt door mensen die Corrie niet kennen, haar tranen niet zien en niet weten wat hier aan de hand is.

En Corrie? Die zet nu haar leven naar tevredenheid thuis voort, met zorg die beklonken is op een manier zoals we die niet kennen. Door de mensen aan het bed, die de telefoon in de hand nemen en andere mensen aan het bed bellen. De mensen die haar het beste kennen, de mensen die zien dat het anders kan en verder kunnen denken dan de instanties.

En haar buurvrouw? Die steekt van achter het raam twee duimen naar mij op terwijl ik weer in mijn auto stap. Hoeveel van zulke situaties zullen zich wel niet voordoen in Nederland?

Met het verhaal van Corrie in mijn achterhoofd ga ik op weg naar het ministerie.

• Dit is de winnaar van de Zorgprofessional van het jaar-verkiezing 2025

  Klik hier