Rosa is christen, Sultan moslim: ‘Bid jij eigenlijk ook voor mij, Sultan?'

Rosa: “Bij ons eerste contact, toen we allebei op de Hogeschool Rotterdam werkten, werd al vrij snel duidelijk dat we gelovige mensen zijn. Daarin vinden we herkenning bij elkaar: in hoe we naar het leven kijken, onze kinderen opvoeden en ons inzetten voor anderen. Ik heb van haar een Koran gekregen en zij van mij een Bijbel. Niet om elkaar te overtuigen – we zijn allebei overtuigd van ons eigen geloof – maar om de ander beter te begrijpen. En als ze ziek is, zeg ik haar ook dat ik voor haar bid. Bid jij eigenlijk ook voor mij, Sultan?”

Sultan (lachend): “Natuurlijk! Bidden is voor mij dé manier om iemand te helpen. Als ik naar onze vriendschap kijk, zijn we gesprekken over ons geloof nooit uit de weg gegaan. Integendeel: we praten er juist graag over. Bijvoorbeeld als ik vast tijdens de ramadan en zij rondom Pasen. Of over hoe we het geloof willen doorgeven aan onze kinderen. Onze dochters zijn even oud – we waren tegelijk zwanger – en dat schept al een bijzondere band.”

Rosa: “Ik vind Sultan heel onafhankelijk en echt een vrouw uit één stuk. Ze is sterk en dat inspireert me.”

We zijn gesprekken over ons geloof nooit uit de weg gegaan

Sultan: “En ik vind Rosa oprecht, geïnteresseerd en liefdevol aanwezig. We zijn allebei sociaal. En om onze verschillen kunnen we lachen; dat vinden we juist leuk.”

Rosa: “Het geloof heeft nooit tot botsingen geleid, al was het soms spannend rond het thema Gaza. Ik kon mij niet vinden in de blinde loyaliteit van sommige christenen aan Israël. Maar zelfs mijn vermeende genuanceerde visie riep bij zowel moslims als christenen reacties op. Ik heb het enorm gewaardeerd dat Sultan en ik daarin contact bleven houden. We hebben regelmatig gebeld of even gewandeld samen.”

Sultan: “We zagen hoe mensen tegenover elkaar kwamen te staan, maar wij hebben elkaar juist opgezocht. We gingen er niet altijd diep inhoudelijk op in, maar probeerden met respect met elkaars standpunten om te gaan. Soms merkten we spanning, bijvoorbeeld door een post op sociale media, maar we konden daar echt over praten. Dat vind ik fijn aan Rosa: ze gaat het gesprek niet uit de weg. We hebben ook uitgesproken dat we blij zijn met onze vriendschap – dat die ruimte er gewoon mag zijn.”

Rosa: “Ja, we kijken allereerst naar de persoon in de ander. Religie is daarin niet bepalend. Dat typeert onze vriendschap ook: ik vind het juist verrijkend om mensen om me heen te hebben die anders zijn dan ik. Anders zou mijn leven een stuk saaier zijn.”