Sacha de Boer in 'De Kist': 'Belangrijk om in het nu te leven'

Presentator Kefah Allush gaat in De Kist (EO) langs bij Sacha de Boer. Haar moeder overleed op 55-jarige leeftijd plotseling door een hartaanval. Sacha raakte ervan overtuigd dat het belangrijk is om in het nu te leven. Een portret van de oud-nieuwslezer, die inmiddels fulltime fotograaf is en de hele wereld over reist. 

“In 1994 was ik net begonnen als nieuwslezer bij de Amsterdamse zender AT5 – waar ik eerder verslaggever was – toen ik binnen een maand werd gevraagd door zowel de NOS als RTL Nieuws. Iedereen verwachtte dat ik voor de NOS zou kiezen. Maar ik koos – zoals wel vaker – met mijn gevoel, en dus voor RTL, waar ik eerder had gewerkt als koerier en ENG-geluidstechnicus. Ik kende de mensen en voelde me er thuis. Dat bleek een goede keuze, want zo heb ik mijn man Rick ontmoet, met wie ik al 25 jaar samen ben.”

Wat ben je kwijtgeraakt in het leven?
“Als kind was ik verlegen en durfde ik amper ergens aan te bellen. Gelukkig ben ik dat kwijtgeraakt. Mijn eerste studiebaantje – als koerier – hielp daarbij. Ik was de enige vrouwelijke koerier in die tijd en werd overal met open armen onthaald: een meisje als koerier?! Destijds waren koeriers vaak lompe kerels, dus de reclamebureaus waar ik voor werkte, waren niks gewend. Het gaf mijn zelfverzekerdheid een boost.”

Wie bewonder je?
“Ik bewonder mensen die zichzelf opofferen of inzetten voor anderen. Zo ontmoette ik vorig jaar Runa Kahn, een vrouw uit Bangladesh. Runa is bevlogen en heeft met haar organisatie Friendship briljante oplossingen voor de problemen waar het land mee kampt – veelal ontstaan door de gevolgen van klimaatverandering. Het verbaast me dat niet iedereen haar naam al kent als de nieuwe Moeder Teresa en Gandhi ineen.”

(Tekst loopt door onder de foto.) 

Wat wilde je als kind worden?
“Fotograaf en ontdekkingsreiziger. Ik heb altijd een hang naar vrijheid en onafhankelijkheid gehad. Ik had de buurman als voorbeeld: Eddy de Jongh, die voor onder andere Vrij Nederland fotografeerde. Toen ik een jaar of 10 was, maakte ik voor school een werkstuk dat ik zelf had bedacht: de geveltjes van Weesp fotograferen. Ik was – net als Eddy – lekker op pad met mijn camera, terwijl iedereen op school zat. Dat gaf me een heerlijk spijbelachtig gevoel.”

Wat was jouw laatste schietgebedje?
“Ik heb begin dit jaar een grote internationale klimaatconferentie gepresenteerd. Vrijwel alle wereldleiders waren daar virtueel aanwezig. Een doodenge en superspannende klus. Vlak voor het begon, heb ik mezelf moed ingesproken: ‘Je kunt dit! Just do it!’ Dat hielp.”

Toen ik een jaar of 10 was, fotografeerde ik de geveltjes van Weesp

Is de dood een vriend of een vijand?
“De dood is nog een grote onbekende. Een mysterie vooral. Uiteraard verbonden met alles wat leeft, want ooit komt er aan elk leven een einde. Maar wat komt er daarna? Alleen degenen die dood zijn, weten wat er daadwerkelijk is. Of niet is. En dan valt er niets meer te weten.”

Welke vraag zou elk mens zichzelf moeten stellen?
“De vraag: waar word ik echt blij van? Ik hoor te vaak verhalen van mensen die wel dromen hebben, maar die niet durven uit te voeren. Op de Noordpool heb ik die vraag aan mezelf gesteld, en het antwoord was eensluidend: ik word blij van het vertellen van visuele verhalen. Daardoor was het niet zo’n moeilijke beslissing om te stoppen bij het Journaal en met mijn camera de wijde wereld in te trekken.”

Kijk 'De Kist' hier terug