Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Ans’ huwelijk liep na dertig jaar uit op een scheiding

'We hebben allebei fouten gemaakt in ons huwelijk'

Het huwelijk van Ans Schouten (59) liep na dertig jaar stuk. Haar man ontmoette een andere vrouw en vroeg een scheiding aan. Ondanks het verdriet en de pijn heeft Ans haar man vergeven en is zij nooit boos op hem geweest. Zij beseft dat alles anders zou zijn gelopen als zij meer met elkaar hadden gecommuniceerd tijdens hun huwelijk.

Deel:

“Waar er twee kijven hebben er twee schuld, wordt er vaak gezegd. In ons huwelijk hebben wij allebei fouten gemaakt. Het vreemdgaan van mijn man was niet de oorzaak van het stuklopen van ons huwelijk. Het was wél de aanleiding voor een echtscheiding, maar onze problemen begonnen al veel eerder.

Vanaf het begin van ons huwelijk hadden wij communicatieproblemen. Mijn man vond het lastig om te praten en was een echte binnenvetter. Als ik ergens zijn mening over nodig had, reageerde hij meestal geprikkeld. Ik leerde zijn gedachten te ‘lezen’, zodat ik hem niet meer lastig hoefde te vallen. Doordat ik hoogsensitief ben, voel ik onderliggende signalen beter aan en ben ik mij constant aan het aanpassen en aan het denken voor een ander.” 

Nu eerst de kinderen, daarna ben jij weer aan de beurt

“We hielden allebei erg van gezelligheid. Ons huis was een zoete inval voor onze kinderen en hun vrienden. Iedereen was altijd welkom bij ons. We wilden graag voor iedereen klaarstaan, maar hierdoor gingen wij over onze eigen grenzen heen. Achteraf gezien hadden wij vaker een momentje samen moeten inlassen. Toen de kinderen in de pubertijd zaten en veel energie kostten, zei ik weleens gekscherend tegen mijn ex-man: Nu eerst de kinderen, daarna ben jij weer aan de beurt, hoor!

Helaas gaf deze uitspraak precies weer hoe de verhoudingen binnen ons gezin lagen. Ik was druk met de kinderen, werkte bij de vrijwillige brandweer, had een parttimebaan als kraamverzorgster en had een moestuin waar ik veel tijd in stak. Mijn man had een verantwoordelijke baan, waar hij veel tijd en energie in stak en was veel van huis. Langzaam maar zeker groeiden wij steeds verder uit elkaar. En juist in deze tijd kreeg ik een burn-out. Toen ik daarnaast ook nog eens de ziekte van Lyme kreeg, verloren mijn man en ik elkaar helemaal uit het oog.”

Ik heb iemand ontmoet waar ik weer vlinders bij voel

“Achteraf weet ik dat ik nooit uit mijn burn-out ben gekomen. Ik ging door, terwijl ik eigenlijk mijn rust had moeten pakken. Doordat ik mij niet begrepen voelde in mijn burn-out en de ziekte van Lyme en mij niet wilde laten kennen, ben ik over lichamelijke grenzen heen gegaan. Ik heb niet naar de signalen van mijn lichaam geluisterd. Hierdoor kwam mijn burn-out dubbel zo hard terug en was ik zó moe, dat ik geen fut meer had om aan ons huwelijk te werken. Achteraf zie ik wel waar het mis is gegaan tussen ons, maar toen ik er middenin zat, was ik daar helaas blind voor. Dat is de reden dat ik mijn verhaal wil delen, zodat andere vrouwen misschien wél op tijd inzien wat er mis dreigt te gaan in hun relatie en het niet op een echtscheiding uit hoeft te lopen.

Toen we allebei volkomen opgingen in alles wat ons op dat moment belangrijk leek en wij volslagen langs elkaar heen leefden, kwam mijn man op zijn werk een vrouw tegen waar hij verliefd op werd. Bij haar vond hij rust, in tegenstelling tot thuis, waar het erg druk was met vijf kinderen en kleinkinderen. Mijn ex-man is een eerlijke, oprechte man en de laatste man op aarde van wie ik had verwacht dat hij zou vreemdgaan. Hij zei later tegen mij: ‘Ans, ik houd nog steeds van je, maar bij haar voel ik weer vlinders in mijn buik!’Hij zag mij als zijn beste maatje. We waren altijd twee handen op één buik geweest. Tevergeefs heb ik nog aangevoerd dat die vlinders tijdelijk zijn en dat het om liefde draait binnen een relatie, maar ik besefte dat ik hem lang daarvoor al was kwijtgeraakt.” 

Als ik er niet meer ben, dan hoeven mijn kinderen ook niet tussen ons te kiezen

“Ik herinner me een moment, twee dagen nadat mijn man had verteld dat hij wilde scheiden en naar zijn nieuwe vriendin was vertrokken, dat ik het verdriet van mijn kinderen zag en dacht: het zou beter zijn als ik er niet meer ben, dan hoeven ze ook niet tussen ons te kiezen. Ik ben op mijn fiets gestapt, op zoek naar een rustig plekje waar ik een einde aan mijn leven kon maken. Verdrietig en gebroken ben ik gaan fietsen. Ik trapte maar door, zonder dat ik besefte waar ik naar op weg was.

Ik werd overspoeld door verdriet en was bang voor wat de scheiding voor onze kinderen en kleinkinderen zou gaan betekenen. Wat had ik ze dit graag willen besparen. Kilometers later kwam het besef dat God niet wilde dat ik een einde aan mijn leven zou gaan maken. Hij wilde dat ik sterk was voor mijn kinderen en dat ik er voor hen was in deze moeilijke tijd. De wetenschap dat God alles onder controle had, ook al stond mijn hele leven op zijn kop, gaf mij enorm veel rust.

Ons huwelijk had niet op een scheiding hoeven uitlopen als wij allebei op tijd onze grenzen hadden aangegeven en niet zo waren opgegaan in ons werk en de dagelijkse beslommeringen. We hadden meer met elkaar moeten praten, maar we waren allebei zo moe dat we onze rust ergens anders zochten en niet bij elkaar.”

Na mijn scheiding voelde ik mij gedragen door God

“Tóch heeft de scheiding mij niet alleen maar verdriet en ellende bezorgd. In de maanden voordat mijn man mij vertelde dat hij een andere vrouw had leren kennen, voelde ik wel aan dat er iets niet goed zat tussen ons. Ik heb veel voor ons huwelijk gebeden en God om hulp gevraagd. Ik mocht ervaren dat God mijn situatie kende en dat Hij mij op Zijn vleugels droeg. Op de dag dat mijn man mij verliet, werd mijn relatie met God vernieuwd en besefte ik dat ik alleen God nodig heb in mijn leven. Dat ik mijn vertrouwen niet op mensen moet vestigen. Doordat Gods liefde in mijn hart stroomde, kon ik ook niet boos worden op mijn ex-man.” 

Lees ook: Marije had een affaire. 'Ik heb lang gedacht dat het niet meer echt goed zou komen, maar het kan dus wél'

Geschreven door

Rita Maris

--:--