Soms is het beter te zwijgen

Nu is ieder mens natuurlijk anders.  We hebben de introverten en extraverten, voorzichtigen en avonturiers. Ik ben waarschijnlijk toch wat introverter dan ik van mezelf dacht. Want als ik zie hoe de initiatieven en de meningen over elkaar buitelen, voel ik me wat melancholisch worden. De tijd naar Pasen is toch een tijd van verstilling, niet van verstikking? 

'Ik heb behoefte aan gewoon even "zijn"'

In al dat geruis heb ik behoefte aan verstilling. Even niks. Gewoon ‘zijn’: bij mezelf, mijn gezin, bij God. Dat er gewoon even geen woorden hoeven te zijn, ik even geen mening hoef te hebben en gewoon kan doen wat mijn hand en hart mij te doen geven.

Ongegeneerd de slappe lach krijgen om gekke, foute filmpjes. Geraakt worden door de realiteit die nu heerst in Italië en ook onze kant op lijkt te komen. En dan toch weer voluit kunnen genieten en onder de indruk komen van de schepping en haar schoonheid. Genieten van de dagelijkse wandeling waar ik normaliter niet aan toekom. Gewoon stil zijn en ervaren dat ik het ook allemaal even niet weet.

'Ik hoop dat je die nieuwe realiteit kunt omarmen'

Ik weet niet hoe jouw situatie is: geen werk, veel werk, met kinderen, zonder kinderen, een huis vol, een huis leeg of geen huis. Ik hoop dat je de realiteit kunt omarmen als een realiteit die een nieuwe realiteit is. Om het te zeggen met de woorden uit het prachtige lied Hou vol:

Het is een zegetocht
Van heiligen en twijfelaars bij elkaar
Maar kijk, wij lopen nog
Hou vol, hou vol
Hij laat niet los

En als dat niet je genre is, dan met de woorden van Snelle en Davina Michelle:

Ik zou eigenlijk juist nu
Een arm om je heen willen slaan
Zoveel nieuws, zo stil is het op straat
Een elleboog was nooit zo beschaafd

Fotocredits: Nelleke Weerstand