Sorda: indringend Spaans drama over doofheid en moederschap

Wanneer Ángela zwanger raakt, zien de twee dus ook niet al te veel beren op de weg. Ze wachten alleen gespannen af of hun kind straks doof of horend zal zijn. De artsen kunnen daar vooraf geen uitsluitsel over geven. Ángela heeft gemengde gevoelens: ze gunt haar kind wel gehoor, maar hoopt toch ook dat het op haar zal lijken. Zal ze zich voldoende kunnen inleven in een horend kind? Zal ze niet tekortschieten, en daardoor ook Héctor van zich vervreemden?

Haar veilige bubbel zal nooit meer hetzelfde zijn

Het Spaanse drama Sorda (‘Doof’) werd gemaakt door cineast Eva Libertad, die de hoofdrol speciaal schreef voor haar zus Miriam Garlo, een dove actrice. Samen verwerkten de zussen veel persoonlijke ervaringen van Garlo in het verhaal. Dat is te merken: de leefwereld van haar personage wordt erg overtuigend en genuanceerd geschetst. Ángela wordt neergezet als een sterke, eigengereide vrouw, maar we zien haar worstelen met een omgeving die niet op doven is ingericht. Zodra haar dochter is geboren (in een zeldzaam intense ziekenhuisscène, vol roepende artsen die ze niet kan verstaan), is het Ángela duidelijk dat haar veilige bubbel met Héctor nooit meer hetzelfde zal zijn.

Dit gegeven heeft natuurlijk ook iets universeels. Voor ieder stel dat een kind krijgt, staat de wereld even compleet op de kop. Ángela’s frustraties en onzekerheid komen deels voort uit haar doofheid, maar ook gewoon uit de nieuwe rol die ze ineens moet aannemen. Ze is moeder, partner, dochter, vriendin, collega – én doof. Het is mooi hoe de film dat ene aspect van haar leven uitlicht en tegelijkertijd relativeert.