Stel dat Jannica geen aan­bid­dings­lei­der in de kerk was…

Ik heb Jannica zelf een paar keer ontmoet, ken haar niet heel goed, maar een aantal mensen in mijn omgeving is nauw betrokken geweest bij haar en haar gezin toen ze in het ziekenhuis lag. Een van hen zag ik in die periode bijna wekelijks. Ik heb zijn tranen gezien, zijn balanceren tussen hoop en wanhoop en zijn geloof. Dat zorgde ervoor dat ik ook bovengemiddeld mee ging leven, mee ging bidden en hopen op herstel. Herstel dat gelukkig ook kwam. God en artsen zij dank.

Jannica, de aanbiddingsleider

De ziekte van Jannica werd al snel nieuws in christelijk Nederland. Allerlei websites, blogs, dit magazine en ‘bekende christelijke Nederlanders’ begonnen erover te schrijven. Ongetwijfeld omdat ze in een grote kerk zit, omdat ze in wat bandjes zingt, en omdat dit soort verhalen nu eenmaal enorm tot de verbeelding spreken. Tot nu toe allemaal erg verklaarbaar. Toch is me in al die berichten iets vreemds opgevallen. Je kon geen bericht lezen over Jannica of er stond in de titel, de kop of de eerste paar regels het woord ‘aanbiddingsleider’. Dat is inderdaad wat ze doet in haar lokale kerk. Daar leidt ze soms de aanbidding. Maar waarom is dat belangrijk? Zelfs zo belangrijk dat het overal als een van de eerste dingen genoemd wordt.

• Lees ook: Jannica leeft dankzij een nieuwe lever

Het andere LIchaam

Ik heb me afgevraagd: wat als Jannica kinderwerk had gedaan? Of deel was van het koffieteam? Was het dan ook prominent overal genoemd? Of blijkt uit de berichtgeving over Jannica’s lichamelijke ziek-zijn vooral dat ons beeld van dat andere Lichaam nogal verziekt is?

Ik wil het maar gevraagd hebben.