'Te dikke tieners op fatbikes komen bij mij op de spoed'

Als Armeense jongen keek ik mijn ogen uit. Thuis had ik ook wel een fiets, maar dat was meer een luxeproduct. Ik gebruikte ’m vooral om in de buurt mee rond te fietsen en bij andere kinderen over op te scheppen. Niet eerder was ik me er zo van bewust dat je een fiets ook kunt gebruiken waar hij eigenlijk voor bedoeld is: doelbewust ergens naartoe reizen.

In de Nederlandse inburgeringscursus leren nieuwkomers dat het gezond is om te fietsen. Hoe ironisch dat ik nu vooral te dikke tieners op elektrische fietsen rond zie rijden en na een ernstige valpartij bij mij op de spoed terecht zie komen. Nog ironischer vind ik het feit dat die elektrische fietsen die nu veel in het nieuws zijn fatbikes heten. Hoezo is fietsen gezond?

Waarom een elektromotor op een vlak stukje weg?

Dokters zijn bezig collectief een mening te vormen over deze nieuwste hype onder jongeren. Ik doe graag ook een poging. Dat er groepen medeburgers zijn die risicovol gedrag vertonen waarbij ze veelvuldig aanspraak maken op de gezondheidszorg, is al langer een gegeven. Maar voor de ene groep zijn we blijkbaar toleranter dan voor de andere, en dat is terecht, denk ik.

Wielrenners belanden ook vaak op de spoed met serieus letsel, maar dat hebben zij opgelopen op een gewone fiets. Voor wintersporters geldt hetzelfde: voor die lange latten is geen minder gevaarlijk alternatief. Of wat denk je van de kinderen die naar indoor trampolineparken gaan? Ook daarvandaan belanden er vaak velen op de spoed, maar het scheelt als ik zie dat kinderen daar massaal plezier kunnen beleven terwijl ze een sport beoefenen.

Over fietsers op fatbikes is het moeilijk een mening te vormen. Waarom zijn die dikke banden nodig op de goed geasfalteerde fietspaden? Waarom een elektromotor op een vlak stukje weg zonder bergen of heuvels?

Ik vraag me af wat ze nu bij de inburgeringscursus over fietsen zeggen. Hopelijk niet dat het nog altijd gezond is.