Tim Hofman: "Ik wilde me helemaal niet laten dopen"

Tim Hofman groeit op in Vlaardingen. Hij gaat naar een christelijke basisschool en bezoekt elke dinsdag een bijbelclub. Binnen zijn gezin spelen er een aantal privézaken waarvoor zijn ouders steun vinden bij een plaatselijke kerk. Als Tim twaalf is besluiten ze zich met het hele gezin te laten dopen. Tim twijfelt dan al sterk aan het geloof. “Ik heb toen ook echt gezegd dat ik het niet wilde. Dit hoort helemaal niet bij mij.”

Ongeluk
Op zijn veertiende krijgt Tim een ernstig ongeluk. Hij is onderweg naar wiskundebijles als hij op een kruispunt geschept wordt door een auto. Hij vangt de klap op met zijn hoofd en arm –de littekens zijn nog steeds zichtbaar- en komt achter de auto op de grond terecht. Nadat Tim korte tijd buiten bewustzijn op straat ligt, beseft hij dat niemand hem beschermd heeft voor dit ongeluk. Dat besef is voor hem de laatste nagel in de doodskist van het geloof. “Een van de eerste dingen die ik zei toen ik wakker werd was: God bestaat niet.”

Vriendin
Als Tim zeventien is ontmoet hij een christelijk meisje met wie hij lange tijd een relatie heeft. Ze vraagt hem mee te gaan naar een Alpha-cursus. Tim heeft het geloof dan allang opzij gezet, maar besluit toch mee te gaan. “Ik zag daar jonge mensen, van mijn leeftijd, die totaal niet zelf nadachten. Ze gingen daarheen omdat het moest van hun ouders, of omdat ze nog dieper in het geloof wilden duiken. Dat ging van huilen als het woord 'God' gezegd werd, tot bloedserieus bespreken hoe de Bijbel één op één in je leven doorgevoerd kon worden. Ik dacht echt: waar ben ik nu mee bezig?” Tim gaat ook regelmatig met zijn vriendin mee naar trouwerijen en doopdiensten van vrienden. “Dan moest ik elke keer weer aanhoren dat ik naar de hel zou gaan en waarom ik mijn leven nu niet goed leidde.” Na zeven jaar verkering vraagt Tim haar ondanks hun verschillen ten huwelijk, later komt hij daar echter op terug en stopt de relatie.

Depressie
Tijdens de relatie kampt Tim met een depressie. “Ik voelde me vaak eenzaam en heel bang. Toen heb ik er ook nog aan gedacht of geloof misschien toch iets is, maar ik heb toen besloten: nee, dat ga ik zelf oplossen." Na een aantal jaar lukt dat hem. "Ik heb hemel en aarde verschoven in mijn hoofd om te zorgen dat ik uit die depressie kwam en uit dat bange en angstige bestaan. Ik heb alle waarom-vragen die ik had beantwoord of geprobeerd te beantwoorden. Angst is ook iets wat je heel erg in jezelf kan stoppen, met hypothetische zaken. Bang voor emoties, bang om te voelen, bang voor situaties, bang voor jezelf of voor een ander. Dat kan er wel zijn, maar ik laat het niet meer leidend zijn in mij. Dat is de grootste bevrijding die ik ooit gevoeld heb.”

Voetstuk
Tegenwoordig schopt Tim regelmatig flink tegen het geloof aan. “Ik ben niet boos, ik spreek mijn ongenoegen uit. Ik vind dat religie op een te groot voetstuk wordt gezet. Het is een soort verhevenheid, religie is belangrijker dan veel andere vormen van zingeving.”

Het hele gesprek tussen Tijs van den Brink en Tim Hofman zien? Bekijk de aflevering van ‘Adieu God?’ op 13 november om 23.35 op NPO2.