Typisch Achterhoek: Het veelbewogen leven van ijzersmid Tim Vos

De periode in de Achterhoek bleek niet alleen rust te brengen voor de joviale smid. “We woonden hier ruim drie jaar toen ons leven volledig op zijn kop kwam te staan. Mijn 13-jarige zoon Tijmen liep te ravotten met een van de buurjongens. Toen hij achter hem aan rende, klapte de tochtdeur dicht. Tijmen hield die tegen en de ruit brak. Een scherf doorboorde zijn hart en hij stierf in mijn armen.”

Afscheid

“Afscheid nemen van je kind: dat maakt iets los. Je loopt door een dal en moet je herschikken. Dat lukte mij beter dan mijn vrouw, ook toen onze oudste dochter Judith een ernstig ongeluk kreeg. Al fietsend werd ze frontaal geraakt door een auto. We hebben haar gelukkig nog, al leeft ze tot op de dag van vandaag met beperkingen. Dit alles viel mijn vrouw erg zwaar. In 2008 kreeg ze de diagnose alvleesklierkanker en een halfjaar later was het voorbij. De verhuizing naar de Achterhoek bracht prachtige dingen teweeg, maar privé kregen we plat gezegd regelmatig op onze lazer.”

“Of ik kwaad was? Alleen als ik een halve fles whisky achterover gooide,” gaat Tim verder. “Natuurlijk vroeg ik me af of de Grote Baas het niet beter iets anders in had kunnen vullen. Maar Zijn wil geschiede. Je zult je naar Hem moeten schikken. Ik voelde me regelmatig als Job op de mesthoop, maar kon het verlies van mijn vrouw en kind accepteren. Die eigenschap gaf God mij gelukkig ook.”

Rasoptimist

“Ik bezit een prachtige werkplaats, een geweldige familie met fijne kinderen, kleinkinderen en mijn nieuwe vrouw Nienke. Zó slecht heb ik het niet,” vertelt Tim, die zichzelf een rasoptimist noemt. “Ik kijk met weemoed terug naar oude tijden, maar voel bovenal blijdschap wanneer de herinneringen aan toen naar boven komen. Ik mocht prachtige momenten met mijn vrouw en zoontje beleven. Tijdens Allerzielen steek ik kaarsjes aan bij hun graf, hark de blaadjes weg en maak een praatje met hen en de Allerhoogste. Dan gaan we weer verder. Vrolijk verder, mag ik wel zeggen. Ik word nog elke dag met plezier wakker: dan mag ik weer,” lacht de nuchtere smid.

Tekst: Lukas ten Napel