'U lijkt het meest op de Bijbelse persoon Esther'

Verbijsterd staar ik naar mijn telefoon. Een kitsche afbeelding van een weelderig geklede koningin Esther staart me aan. Ik weet niet of ik moet lachen of huilen. Tijdens het doelloos scrollen door mijn tijdlijn op Facebook viel mijn oog op een bericht van een van mijn vele goede Facebookvrienden waarvan de naam me niet bekend voorkomt. Voor ik het wist, had ik erop geklikt en had het algoritme me gekoppeld aan koningin Esther.

Facebook weet blijkbaar meer van mij dan ikzelf, want deze vergelijking is nog nooit in me opgekomen. Korte navraag bij mijn kinderen leert me dat ik qua schoonheid niet kan tippen aan Esther. Een terloopse blik in de spiegel leert me dezelfde les. Verder behoor ik tot mijn weten niet tot de harem van de koning en ben ik ook niet bezig een groot noodlot af te wenden door al mijn vrouwelijke sensualiteit in te zetten. De enige vergelijking die ik kan bedenken, is dat ik net als Esther het prima doe in een heidense omgeving en goed ben in het verbergen van mijn identiteit. Maar goed, om dat nou een bemoediging te noemen?

Ik vind het sowieso onzalig om mezelf een-op-een te vergelijken met een personage uit de Bijbel. Meestal is dat op basis van schromelijke zelfoverschatting (ik ben dapper net als David...? In my dreams, buddy!) en altijd op basis van halve informatie. We kennen die personen slechts uit een paar verhalen. Ik weet niet wat Esther op een doordeweekse dag deed. Misschien typte ze wel columns voor het Harem-krantje. Of probeerde ze wanhopig haar opgroeiende kinderen iets van haar geloof bij te brengen. Tobde ze over de vraag hoe ze haar Joods-zijn kon praktiseren zonder averij op te lopen. Dan lijk ik wel op haar. Maar goed, dat staat niet in de Bijbel en zelfs Facebook weet daar niets van.

We kennen die Bijbelse figuren niet helemaal en eigenlijk helemaal niet. Alleen God kent ze helemaal. En Hij heeft nooit die ellendige neiging om te vergelijken. Dat is dan wel weer een bemoediging om te delen. Bij dezen. #beblessed.