Van Kwit-Fit-topman tot heilsofficier
Hij heeft geen villa, Porsche en exclusieve vakanties meer, maar ontvangt slechts een bescheiden vergoeding van het Leger des Heils om van te wonen en te leven. Toch is Harm Slomp, die als Kwit-Fit-directeur jarenlang riant verdiende, gelukkig. "Ik heb genoten van het succes, maar het had pijnlijke schaduwzijden."
Het Leger des Heils heeft geen hoofdkantoor, maar een hoofdkwartier: militaire termen zijn nog altijd in zwang bij deze vredelievende organisatie. In Almere, op de tweede verdieping van het gebouw, geniet financieel secretaris Harm Slomp (1961) van een cappuccino. De dure maatpakken van weleer hebben plaatsgemaakt voor een donkerblauw heilsuniform.
Spook
Armoede: dat was het spook dat hij al vanaf zijn jongensjaren wilde verjagen. "Bij ons thuis was geld lange tijd een probleem," herinnert hij zich. "'s Morgens moest ik bijvoorbeeld vaak samen met mijn broertje de stokoude auto van mijn vader helpen aanduwen voordat wij naar school fietsten – er was geen geld voor reparaties. Daarom wilde ik bankdirecteur worden. Rijk. Zodat ik later mijn eigen keuzes zou kunnen maken en nooit van anderen afhankelijk zou zijn."
Bankdirecteur is Slomp nooit geworden. Rijk wel. Direct na het atheneum maakte hij snel carrière in de accountancy, terwijl hij ondertussen studeerde. Daarna was hij enkele jaren financieel directeur van een familiebedrijf dat zich bezighield met het verkopen en importeren van auto's. "Een droombaan. Ik verdiende goed, leerde veel en zat vaak in het buitenland."
In 1992 werd hij door een headhunter benaderd met het aanbod om financieel directeur van Kwik-Fit Nederland te worden. "Als 31-jarige zou ik al zitting nemen in een directieteam met gerenommeerde namen. Ook qua bedrijfsvoering vond ik het interessant, dus hapte ik toe en begon in augustus 1992."
Deze stap legde hem opnieuw geen windeieren. Het bedrijf groeide als kool; er werden overal nieuwe filialen geopend en hij verdiende bakken met geld.
Permanente spagaat
Een telefoontje van de toenmalige commandant van het Leger des Heils, Van der Harst, zette in 2003 onverwacht een wissel om in zijn leven. Men zocht een financieel secretaris en Harm Slomp was de gedroomde kandidaat. Die nam – al na één ontmoeting met Van der Harst – binnen 24 uur het besluit om de switch te maken.
Het zal velen bijna bizar in de oren klinken dat u hier vrijwillig, op de piek van uw carrière, voor hebt gekozen. Het betekende onder meer dat u het grootste deel van uw inkomen zag verdampen.
"Ik had een droombaan en kon me alles veroorloven wat ik wilde, dus mijn jongensdroom was wat dat betreft uitgekomen. Daar heb ik van genoten en ik ben blij dat ik het heb meegemaakt. Maar ik heb er wel een prijs voor betaald. Twintig jaar geleden ging mijn eerste (kinderloze, red.) huwelijk kapot. De pijn van die echtscheiding is de schaduwzijde van het succes. Daarnaast moet je weten dat ik al vanaf m'n 21e heilssoldaat was, dus lid van ons kerkgenootschap. Dat zorgde al die jaren voor een permanente spagaat. Vanaf mijn jongvolwassentijd ben ik altijd gelovig geweest, al stond het in mijn Kwik-Fit-periode op een lager pitje. Als kerklid wilde ik me inzetten, maar alle uren die ik erin stak, gingen ten koste van mijn werk, en omgekeerd. Ik voelde terdege dat ik als actief kerklid tekortschoot. Dus toen ik 'ja' zei, was ik eindelijk uit die kramp verlost. Ook dat speelde een rol bij deze beslissing."
Ik las vorig jaar in de glossy 'MEER' dat u er qua salaris zelfs 90 procent op achteruit bent gegaan.
"Klopt. Toen ik hier in 2004 in loondienst kwam, daalde mijn inkomen direct met twee derde. Twee jaar geleden zijn mijn vrouw en ik het officierstraject ingegaan, en is het opnieuw met twee derde gedaald."
U zegt het met een glimlach om uw lippen.
"Gelukkig wel. Ik ben er helemaal los van en heb niets te klagen. Alle 'basisdingen' van het leven zijn voor ons gewoon beschikbaar; we moeten alleen iets beter nadenken bij wat we uitgeven."
Goede werkgever
Het Leger des Heils is een goede werkgever voor christenen," benadrukt hij, "met volop carrièremogelijkheden voor wie zich aan onze missie wil verbinden. Bij veel functies is de salariëring gewoon conform de CAO Zorg en Welzijn. Voor ons als heilsofficieren geldt echter dat we naast een dienstwoning alleen een vergoeding krijgen om van te leven."
Leefde u voordat u bij het Leger kwam voor uw werk?
"Zo heb ik het zelf nooit verwoord, en ik schrik ervan als ik het hardop zeg, maar zo was het inderdaad. Het heeft mijn eerste huwelijk geen goed gedaan. Dat we gescheiden zijn, is dé grote teleurstelling van mijn leven – de absolute schaduwkant van het succes. Ik ben later opnieuw getrouwd, met Ann-Christell. Zij had al een zoontje uit haar eerste huwelijk en samen hebben we nog drie kinderen gekregen; we hebben er twee van 3 jaar, een van 5 en een van 10."
Officier
Op het moment van dit interview ligt een belangrijke datum nog vóór hem: zaterdag 8 februari. Dan worden Harm Slomp en zijn vrouw officier en verbinden zij zich letterlijk levenslang aan de missie van het Leger des Heils. Daarmee geeft hij ook het tweede op dat hij (naast rijkdom) als kind nastreefde: onafhankelijkheid.
Hoe kwam u ertoe de officiersopleiding te gaan volgen?
"Toen ik 21 was, werd ik opgeroepen voor militaire dienst. Als gewetensbezwaarde moest ik vervangende dienstplicht verrichten. In dat kader heb ik negentien maanden lang in een goodwillcenter in Den Haag gewerkt (zie kader, red.). Eigenlijk voelde ik me er toen al toe geroepen. Maar omdat het veel consequenties heeft, heb ik er nooit eerder gehoor aan gegeven."
Wat waren de grootste drempels?
"Een financieel sober leven, en het opgeven van je zelfbeschikkingsrecht. Dat laatste doe je als officier: je geeft je leven aan God om ergens binnen het Leger des Heils aangesteld te worden. Je maakt je eigen keuzes ondergeschikt aan wat God wil. Achteraf geloof ik dat Hij mijn levensweg op deze wonderlijke manier heeft geleid, zodat ik deze stap nu alsnog kan zetten. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Ik vind het prachtig dat ik nu bijvoorbeeld 'voor mijn werk' mag preken; het liefst spreek ik over een term die Paulus heeft geïntroduceerd: 'Christus in mij' – dáár gaat het om in het leven."
In theorie kunnen jullie straks worden overgeplaatst naar Verweggistan?
"Op 8 februari worden we officier; daarmee geven we de beschikking over onszelf en ons leven op. Het is nog een verrassing wat onze volgende standplaats en functie wordt. Dat ligt in Gods handen. Ik ga ervan uit dat we inderdaad worden overgeplaatst. Dat hoort erbij. We hebben niet het voorbehoud gemaakt dat we alleen in Nederland aangesteld willen worden."
Wat is rijkdom anno 2013 voor Harm Slomp?
Hij plant zijn ellenbogen op tafel en legt z'n handen zo'n halve minuut voor zijn ogen. Dan, glimlachend: "Die vraag heb ik mijzelf nog niet eerder gesteld; ik moest er even over nadenken. Tevredenheid met wat ik heb, en gerustheid om wat komen gaat."
legerdesheils.nl
Tekst: Gert-Jan Schaap
Beeld: Ruben Timman
'Een man hakte met een bijl in op de voordeur'
Voor zijn vervangende dienstplicht werkte Harm Slomp negentien maanden in
een goodwillcenter in Den Haag. "Eens stond ik, als 21-jarig broekie, achter de voordeur terwijl een man daar met forse bijlslagen op inhakte om bij een cliënt uit onze vrouwenopvang te komen. Met een kind op haar arm bevond zij zich gillend achter mij en de inmiddels versplinterde deur. Ik ben geen held, maar liep niet weg. Gelukkig arriveerde de politie – die ik in allerijl gewaarschuwd had – nét op tijd..." Het was een harde tijd, zegt hij, maar hij heeft er ook veel van geleerd. "De persoon die ik nu ben, was ik niet geworden als ik daar en toen niet de onderkant van de samenleving zou hebben gediend. Ik heb er geleerd mijn positie in te nemen en m'n rug recht te houden."
