Ver­oor­de­len­de christenen en nieuwe gelovigen

Ik weet niet goed hoe ik moet reageren, bedank hem voor zijn antwoord en ga op zoek naar een volgende persoon, want mijn video is nog niet af.

Thuis op de bank merk ik dat zijn antwoord in mijn gedachten blijft opduiken. Hij was niet de enige die dag. Er waren meer jongeren die antwoordden met woorden als ‘hypocriet’ of ‘afwijzend’. Het frustreert me. Ik ben christen en zou het met hen oneens willen zijn, maar begrijp eigenlijk best goed wat ze bedoelen. Het christendom heeft inderdaad een imagoprobleem. Ongelovige mensen herkennen christenen vooral aan onze onderlinge (kerk)ruzies, het uitsluiten van anderen, verzwegen misbruikschandalen en extreme reacties op social media…

Intussen is het vijf jaar na die confronterende gesprekken op Utrecht Centraal. De afgelopen maanden komen er allerlei nieuwsberichten voorbij met koppen als ‘Gen Z'ers zijn geloviger dan millennials’, ‘Geloven is weer hip’ en ‘Voor het eerst zijn jongeren geloviger dan de generatie voor hen’.

Jongeren komen tot geloof via TikTok, horen enthousiaste geloofsverhalen van klasgenoten of worden door vrienden meegenomen naar een EO-Jongerendag. Ze omarmen het christendom, terwijl ze vaak niet eens weten wat dat christendom precies inhoudt. Er gebeurt hier iets waar ontzettend veel christenen jaren en jaren voor hebben gebeden, en het is meer dan geweldig.

En dan nu de uitdaging voor christenen die al wat langer meelopen, zoals ik. Ik merk namelijk ook een soort spanning rondom deze nieuwe, jonge gelovigen. Snappen ze wel wat bekering is? Gebruiken ze het christendom niet vooral omdat ze denken dat ze er gelukkig van worden? Is het wel oprecht? Lezen ze überhaupt ooit in hun Bijbel?

Je ziet het, ik heb mijn oordeel alweer klaar. Met al mijn kennis en religieuze bagage vergeet ik soms hoe Jezus wil dat christenen worden herkend. Namelijk zo: “Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.”

De kans is klein, maar stel dat ik die jongen binnenkort weer tegenkom op Utrecht Centraal en hem diezelfde vraag stel, dan hoop ik dat er de afgelopen vijf jaar iets bij jou en mij is veranderd en hij niet begint over veroordeling, maar over liefde.

Wilke Stuij, spreker en BEAM-redacteur