Vier wat je vieren kunt

Anders dan bij je bruiloft, is het vieren van je 25-jarig huwelijk echt een beslissing, zo ontdekten we. Ik ken maar weinig mensen die hun bruiloft (helemaal) niet vieren. Bij mensen die 25 jaar samen zijn, ligt dat heel anders. Sommigen vieren het niet, anderen met een etentje of een vakantie in kleine kring en weer anderen geven een feest(je).

Wij hebben gekozen voor die laatste optie. Wat nog best een ingewikkelde beslissing was. Want diverse mensen uit onze vriendenkring haalden de 25 jaar niet. En niet elk huwelijk is zo leuk dat er echt wat te vieren valt. Hoe valt zo’n feest bij mensen die ook graag de 25 jaar hadden volgemaakt, maar bij wie dat door een scheiding niet is gelukt? En wat vind je van zo’n feest als je zelf knokt om je huwelijk leefbaar te houden en dat lukt maar niet?

Wij hebben het Godzijdank – doorgaans – leuk en goed samen. En hebben er daarom voor gekozen er echt een moment van te maken. Compleet met speeches voor elkaar, over wat we in elkaar waarderen. Man, wat heb ik daar een lol in gehad van tevoren. Op de avond voor het feest waren er wat slechte weersvoorspellingen, code oranje en zo. En ik merkte dat ik dacht: zelfs als het morgen niet doorgaat, ben ik blij dat we besloten hebben het te vieren. Een poosje heel goed nadenken: wat waardeer ik ook alweer precies aan haar? (Als ik even de relatietherapeut mag uithangen: dat kan sowieso geen kwaad. Het helpt enorm.)

Het feest was voor ons erg leuk, maar dat gold niet voor iedereen. Voor sommigen was het ook confronterend en pijnlijk. Toch moedigden juist deze mensen ons aan het wel te vieren. “Tel je zegeningen,” zeiden ze ons letterlijk.

De kunst van het leven is niet almaar proberen pijn en confrontatie uit de weg te gaan. Soms is de vreugde van de één, de pijn van de ander. Moet je dan die vreugde maar niet tonen? Ik denk dat het interessanter en beter is vreugde wel te delen – net als verdriet trouwens. Het oude spreekwoord klopt nog steeds: ‘Gedeelde smart is halve smart, gedeelde vreugde is dubbele vreugde.’