Visie 50 jaar: drie EO-mannen over hun 50e verjaardag

Tijs: 'Dit zou het moeten zijn'

“In augustus hoop ik 50 te worden, maar eerlijk gezegd ben ik er nog niet zo veel mee bezig. Het is de helft van 100 hè, dan zou dit het moeten zijn. En daar ben ik best tevreden mee. Ik voel me fit, gelukkig en gezegend met de mensen om me heen en het mooie werk dat ik mag doen. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik met mijn talent om te interviewen al jarenlang mijn brood kan verdienen. Onlangs werd ik tot mijn verrassing een veteraan genoemd. Dat was even wennen. En weet je wat het mooie is? Voor dat talent heb ik niet veel gedaan, dat heb ik gewoon van God gekregen.

Of ik nog wat anders wil met m’n leven? Kijk, ik kan mijn oude schoenen nu verbranden en nieuwe schoenen aantrekken, maar de kans dat die net zo goed zitten als mijn oude schoenen is heel klein. Het zou kunnen dat ik nog iets anders ga proberen. Maar als ik nog een carrièresprong wil wagen, moet dat wel in de komende vijf tot tien jaar gebeuren.

Tegen mijn vrouw heb ik gezegd dat ik met de fiets de Mont Ventoux ga beklimmen als ik 50 word, maar dat vindt ze veel te cliché. Ze heeft gelijk, dus dat doe ik wel als we een paar jaar verder zijn.

Geen pop in de tuin

Mijn verjaardag breng ik ‘gewoon’ door met mensen die mij lief zijn. Ze krijgen geen speech van mij. Hoewel, je brengt me op een idee... Ik ga ze in ieder geval bedanken dat ze er zijn, dat ze met me meeleven en dat ik er voor hen mag zijn. Wat ik absoluut niet wil, is een pop in de tuin. Ik herhaal: geen pop in de tuin. Voor zo’n opgeblazen Abraham geldt hetzelfde als voor de Mont Ventoux: veel te cliché.

Mijlpalen moet je vieren

Op mijn 40e verjaardag moest ik werken. Toen had mijn vrouw geregeld dat het publiek van Knevel & van den Brink vol zat met vrienden en familie. Zulke verrassingen zijn ontzettend leuk. Maar een surpriseparty als ik de 50 aantik? Dat hoeft niet.

Met het klimmen van de jaren ben ik me meer gaan realiseren hoe fijn het is als dingen goed gaan, want er mislukt genoeg. Mijlpalen moet je vieren. Soms moet je tegen elkaar zeggen: ‘Hé, wat mooi.’ En daarna weer snel aan het werk.”

Kefah: ‘Ik ben kalmer geworden’

“Mijn 50e verjaardag voelde als een verjaardag als alle andere. Ik had er geen moeite mee, en vond het niet bijzonder opmerkelijk. Op mijn 47e opa worden, vond ik een ingrijpender gebeuren dan deze leeftijd bereiken. Weet je wat het is? Vijftig is maar een getal. In mijn hoofd is het vooral belangrijk hoe ik me voel.

Ik heb mijn verjaardag klein gevierd. Mijn kinderen hadden een olijfboom in huis gezet met vijftig kleine kaartjes. Op die kaartjes stonden verhaaltjes en cartoons over wat ik met de kinderen heb beleefd. Er hing bijvoorbeeld een kaartje in de boom waarop stond dat ik mijn zoons thuis heb leren koken.

Honger naar het leven

Nu ik 50 ben, ben ik ervaren in mijn werk en in de dingen van het leven. Omdat ik situaties al vaker heb meegemaakt, ben ik kalmer geworden. Tegelijkertijd blijf ik me verbazen en blijf ik nieuwsgierig naar de dingen die me vreemd zijn. En nog steeds word ik zenuwachtig van nieuwe situaties.

Zet mooie dingen op een voetstuk en dans daaromheen

Het lastige van ervaring hebben en ouder worden, is dat je steeds beter je best moet doen om nieuwe dingen te vinden die je kunt leren. Ik wil in beweging blijven, steeds weer andere vaardigheden onder de knie krijgen. Vorig jaar heb ik mijn eerste boek gepubliceerd. In het schrijversvak zou ik me verder willen ontwikkelen. Als het gaat over tv-programma’s maak ik nu veel programma’s die op de achtergrond gericht zijn. Ik ben benieuwd of ik meer met de actualiteit zou kunnen doen. De uitdaging om dat te ontdekken, ga ik graag aan.

Toen ik 15 was, had ik een enorme honger naar het leven. Ik wilde van alles leren en ontdekken. Als ik nu iets tegen de Kefah van toen zou kunnen zeggen, zou ik mijn mond houden. Voor iemand die graag op zoek gaat, is er geen grotere zegen dan onwetendheid.

Tel je zegeningen

Grote feesten met zang, dans en muziek zijn zeker aan mij besteed. Zelf geef ik liever kleine, intieme feestjes bij mij thuis. Hoe meer mensen je uitnodigt, hoe meer mensen je namelijk de deur moet uitwerken. En ik vind het heerlijk om enigszins op tijd mijn eigen bed in te duiken.

Met het credo ‘vier uw feesten’ kan ik wel uit de voeten. We leven in een wereld die bol staat van lelijkheid. Tel daarom je zegeningen. Zet mooie dingen op een voetstuk en dans daaromheen. Toost op wat geluk geeft, op geliefden, op het feit dat je gezond bent en als je veilig bent aangekomen. Vier je kleine successen.”

Jeroen: 'Werk wordt minder belangrijk'

“Ik heb even getwijfeld hoe ik mijn 50e verjaardag zou vieren. Op vakantie of toch een feest? Het werd dat laatste: een groot feest met familie, vrienden en collega’s. Toen ik om me heen keek en al die mensen zag die de moeite hadden genomen om te komen, voelde ik me gezegend. Zo’n feest herinnert je eraan dat je er niet alleen voor staat. Alleen daarom al is het goed om hoogtijdagen te markeren.

Witte sneakers

Toen ik vijf jaar geleden merkte dat ik voor de uitzendingen van Blauw Bloed steeds grotere jasjes nodig had, ben ik begonnen met sporten. Ik dacht altijd dat ik het vreselijk zou vinden om te rennen op een band in een sportschool, maar ik vond het hartstikke leuk. Na een halfjaar was ik zeventien kilo kwijt en gaf de bedrijfsarts mij allemaal voldoendes.

Als je ouder wordt, ga je er minder goed uitzien. Ik kleed me jong, vind ik zelf. Kijk maar, witte sneakers. Een vriend van me zegt soms: ‘Jeroen, dat kan echt niet meer.’ Maar ik vind dit wel prettig en leuk. Vroeger droeg ik vaak een kostuum met stropdas, de laatste jaren niet meer. Ik maak geen geheim van mijn leeftijd, maar ik wil ook niet te makkelijk weggeven hoe oud ik ben. En het voordeel is: als je je eigentijds kleedt, blijf je in je hoofd ook jonger. Ik voel me pas 35.

Op de praatstoel

Ik spreek steeds vaker mensen die de inhuldiging van Beatrix in 1980 niet hebben meegemaakt, omdat ze toen nog niet geboren waren. Hoe bizar is dat? Die dag staat mij nog helder voor de geest. Aan de andere kant vind ik dat ook het mooie aan mijn leeftijd: ik kan op de praatstoel gaan zitten als stagiairs benieuwd zijn naar die tijd.

Ik voel me pas 35

Vroeger was ik druk met carrière maken, wilde ik meer verdienen en hogerop komen. Nu ik 50 ben, wordt werk minder belangrijk. Ik weet wie ik ben en wat ik kan. Dat geeft rust. In een live-uitzending voel ik me relaxed, want ik beheers het vak. Vriendschappen en familie zijn belangrijker geworden in de afgelopen jaren, juist omdat ooms en tantes wegvallen. Als je jong bent, denk je dat het leven nooit ophoudt. Inmiddels weet ik wel beter.”

Tekst: Aliene Boele
Beeld: Moon Jansen