Wat kan ik doen, nu mijn volwassen kinderen ruzie hebben?

Joke en Adriaan, beiden begin 70, hadden gehoopt op een rustige oude dag. Maar de ruzie tussen hun twee zoons houdt hen elke dag bezig. Vroeger trokken de jongens veel met elkaar op, al was de oudste wat rustiger en voorzichtiger, en de jongste juist ondernemender en een makkelijke prater. Maar toen ze het huis uit gingen, begon hun relatie te verslechteren. Volgens hun jongste zoon zonder aanleiding, maar zijn broer trok zich steeds meer terug en uiteindelijk liet hij via de app weten geen contact meer met hem te willen.

Houd je relatie met ieder kind afzonderlijk goed

Partijdigheid

De situatie van Joke en Adriaan is niet uniek; het gebeurt in veel meer gezinnen. Het lijkt alsof één kind de harmonie verstoort. Het liefst zou je als ouders dan in actie willen komen om de boel te lijmen. Toch is dat niet altijd de beste weg. Vaak kun je als ouders het beste proberen je relatie met ieder kind afzonderlijk zo goed mogelijk te houden, en de onderlinge relaties van de kinderen aan hun eigen verantwoordelijkheid overlaten. Voordat je het weet, word je immers beschuldigd van partijdigheid. En daar zijn kinderen bijzonder gevoelig voor.

• Lees ook: Ruzie in de familie!

Verongelijkt gedrag

Vaak speelt die kwetsbaarheid voor partijdigheid een belangrijke rol bij verstoorde relaties tussen broers en zussen. Dat bleek ook bij de zoons van Joke en Adriaan het geval. Toen ze vertelden dat de oudste zoon zich zo verongelijkt gedroeg, alsof hij zich tekortgedaan voelde, zijn we eens gaan nadenken of we dat misschien konden begrijpen. Door het terughalen van herinneringen en verhalen van vroeger, gingen Joke en Adriaan zich realiseren dat de oudste zich altijd het meest verantwoordelijk opstelde, maar dat de jongste veelal alle aandacht van zijn ouders naar zich toe wist te trekken. Mogelijk was dat de bron van de rivaliteit ten opzichte van zijn broer.

Eigen fouten erkennen

Balans

Joke en Adriaan vonden het niet gemakkelijk te erkennen dat hun gedrag mogelijk aanleiding had gegeven voor gevoelens van tekortgedaan zijn. Maar ze realiseerden zich dat het waarschijnlijk klopte, dat ze te zeer ervan uitgegaan waren dat die rustige zoon het wel redde. Ze hebben zich voorgenomen dit binnenkort eerlijk aan hun zoon te bekennen, in de hoop dat ze hun fouten kunnen herstellen. Mogelijk kan dat ook de relatie tussen de zoons onderling weer in balans brengen.