We mogen niet zingen, maar we mogen wel aanbidden

We kunnen wel vaststellen dat zingen de kern is van onze (evangelische) kerkdiensten. We noemen het worship, lofprijs, aanbidding, maar zelden samenzang. Het samen zingen heeft het etiket 'aanbidding' gekregen. Het samen zingen is de essentie van onze beleving tijdens een kerkdienst. De reden waarom mensen een dienst als 'fijn' ervaren. En nu mogen we die beleving – samen zingen – niet meer doen!

Wat nu?

1. Burgerlijke ongehoorzaamheid. 

Toch gaan zingen. 
En dan met de gedachte dat God ons wel beschermt. Want we gaan Hem aanbidden, zoals we dat altijd al gedaan hebben. 
Zoiets lijkt mij moeilijk voor een christen. De regering ongehoorzaam zijn, terwijl we tegelijk bidden of de Heer onze overheid met wijsheid en inzicht zegent.
2. Buiten aanbidden 
Nog steeds op anderhalve meter afstand. En dan na het zingen naar binnen om naar de preek te luisteren. Zie je de organisatie al voor je? Met routes en verkeersagenten? 

3. Een band op het podium laten zingen en alleen luisteren. 

Probeer dan het zingen maar te bedwingen!

Dit zijn oplossingen waarbij we proberen toch halsstarrig vast te houden aan wat we kennen en gewend zijn. Zó deden we dat vroeger en dus proberen we dát zo veel mogelijk te benaderen. 'Tradition', om met Tevke uit Fidler on the Roof, te spreken.

Nadeel of voordeel?

'Ieder nadeel heeft zijn voordeel', zei een andere J.C. Misschien kunnen we op die manier eens kijken naar de uitdaging die voor ons ligt. Het wordt streng aanbevolen om niet samen te gaan zingen. Daarmee lijkt de regering ons te verbieden te aanbidden. Maar aanbidden is veel meer dan zingen alleen. Onze samenzang is slechts een vorm of een hulpmiddel bij onze aanbidding. 
Je kan God ook aanbidden op andere wijzen dan alleen met 'de Opwekkingscultuur'.
 Dus waarom niet dat voordeel pakken? Nu samenzang is verboden, worden we eigenlijk door de regering gedwongen onze aanbidding anders vorm te geven.

Stilte

Kunnen we het nadeel van de anderhalvemetersamenleving gebruiken als hulpmiddel voor onze aanbidding? Is het mogelijk om juist die isolatie van anderhalve meter en het verbod te zingen, dat ons stil maakt, gebruiken als beleving? We beleven samen de afstand; we beleven samen het zwijgen - de stilte. Zou God in die afstand en in die stilte kunnen komen, zodat we samen God beleven? Ik denk het wel! 

In plaats van een beleving gestoeld op 'samen-zang', kunnen we de 'samen-stilte' beleven. Het is geen keuze van óf óf. Het een is ook niet beter dan het andere. Het is slechts een andere vorm. We doen nu het een, omdat we het andere niet kunnen op dit moment.

Dit zou je als spreker of voorganger kunnen doen

• Je maakt tijd vrij om een aanbiddingspsalm voor te lezen, ondersteund met instrumentale muziek (live of cd). Daarna neem je een paar minuten stilte om de tekst te verwerken naar stilte-gebed, terwijl dragende muziek doorgaat. Speel daarbij geen bekende liederen, want die nodigen uit tot samenzang.
• Je kunt hetzelfde doen met de woorden en uitspraken van Jezus, die direct slaan op de liefde van God de Vader voor ons. Daarbij kun je meditatiebegeleiding geven met vragen als: wat zegt deze tekst tot jou?
  En de mooiste vraag: Wat zegt de Heer in deze tekst tegen jou? Neem bijvoorbeeld Johannes 17:21.
  Je vertrouwt dan dat de Heilige Geest direct tot mensen spreekt buiten jou om!
• Je kunt ook doen wat ze in Taizé doen: een simpele tekst uit het evangelie voorlezen. Daarna is iedereen 6 minuten stil. In Taize worden tienduizenden mensen – grotendeels jongeren – door God aangesproken
• Je kunt ook gewoon naar een stuk klassieke muziek luisteren, zoals uit Händel's Messiah, The Young Messiah of uit Bachs Passion. Je kunt de betreffende bijbelteksten vooraf printen, zodat men kan mediteren onder het luisteren.
• En waarom doe je niet een van bovenstaande dingen en vraag je daarna of mensen een getuigenis hebben over wat God tot hen gezegd heeft?

Wie durft?

Wat een uitdaging reikt de regering ons aan in de komende tijd! Ik ben heel benieuwd of er gemeenten en kerken zijn die deze handschoen oppakken met een verruiming van onze aanbidding. En als een verrijking van ons samen-kerk-zijn gaan beleven.

Tekst: Henk Rothuizen
Beeld: Unsplash.com