Sluit je aan

Inloggen bij eo

Praat je mee? Als je bent ingelogd, kun je reacties plaatsen en gesprekken volgen.

Door in te loggen bevestig je dat je de Algemene Voorwaarden en Privacyverklaring van de EO hebt gelezen en begrepen.

Hulp nodig?

Check de veelgestelde vragen.

Uitgelichte afbeelding
© Jacqueline de Haas

Amanda Lock: ‘Aanbidding vind ik zo’n eenzijdig woord’

8 mei 2020 · 09:15

Update: 15 november 2024 · 08:34

Sinds haar meisjesjaren is muziek een vast ingrediënt in het leven van zangeres en aanbiddingsleider Amanda Lock (1986). Ze is momenteel te zien in de online kerkdiensten die BEAM met het oog op de coronacrisis organiseert. “Mijn gebed is altijd dat God als het ware vóór mij op het podium staat.”

Het moet een zaterdag in 2001 zijn geweest. Met een verbaasde blik keek Amanda (destijds 14 jaar oud) door de raampjes van een kleine caravan naar het lege terrein van het christelijke jongerenfestival Soul Survivor. Waar was iedereen? Niet alleen haar nichtje en het vriendinnetje met wie ze dit meerdaagse evenement bezocht, maar álle tieners waren kennelijk naar de kerkdienst gegaan. Vrijwillig. Want hun ouders zaten thuis.

Een volslagen verrassing

“Vooraf had ik zelf bedacht: papa en mama zijn er niet, dan hoeven we toch niet naar een dienst te gaan?” vertelt Amanda in een videogesprek via FaceTime. “Maar de startsamenkomst op zaterdag was nog niet eens begonnen of het héle terrein was leeg omdat iedereen – voor mij een volslagen verrassing – in de dienst zat.”

De kracht van aanbidding

Uiteindelijk ging ze zelf ook maar kijken, puur uit nieuwsgierigheid. “Ik keek mijn ogen uit in die samenkomst: al mijn leeftijdsgenoten waren hier serieus God aan het aanbidden. Toen heb ik voor het eerst de kracht van aanbidding ervaren. Achteraf zie ik dit ook als de start van mijn persoonlijke relatie met God. Tot die tijd had ik het geloof altijd gezien als iets van mijn ouders. Door dat festival ging er bij mij echt een knop om.”

Noten leren lezen

Amanda met man en kinderen.
© Jacqueline de Haas

Amanda’s wieg stond in Rotterdam. Haar vader was deel van het leiderschapsteam van evangeliegemeente De Kandelaar.
“Muziek speelde bij ons thuis altijd een grote rol,” herinnert ze zich. “Elk kind begon bij ons met blokfluitles, om noten te leren lezen. Daarna mochten we zelf een instrument kiezen. Ik heb een jaar of vier vioolgespeeld, maar ook een jaar saxofoonlessen gevolgd. Uiteindelijk ben ik gaan zingen, want dat sprak me toch het meest aan.”
Vanaf haar 15e ging Amanda serieuzer aan de slag met muziek. Een vriendin leerde haar wat akkoorden spelen op de gitaar, zodat ze de zang in haar jeugdgroep kon begeleiden. Tijdens een jongeren-event van de gemeente zong ze haar eerste echte solo: de Sister Act-versie van het lied ‘Joyful, joyful’.

Een nieuwe passie

“Op een gegeven moment vroeg een bevriend stel me de aanbidding te leiden in hun trouwdienst, hoewel ik daar totaal geen ervaring mee had. Spannend dus, maar ook heel mooi om te doen.” Op haar site omschrijft Amanda het als ‘de geboorte van een nieuwe passie’: ze mocht steeds vaker meezingen in haar gemeente en werd de vaste aanbiddingsleider tijdens jeugddiensten.

Amanda: '‘De online kerkdiensten van BEAM zijn voor mij nu zo’n beetje het enige uitje’
© Jacqueline de Haas

Mettertijd rolde de bal verder en verder. Toen ze 18 was, kreeg ze de vraag om backing vocal (achtergrondzangeres) te worden in de Soul Survivor Band, en na enkele jaren werd ze binnen de organisatie Soul Survivor opgeleid tot aanbiddingsleider.
Later draaide ze onder andere mee in de band van jeugdkerk Baan7 in Aalsmeer en zong ze enkele zomers tijdens diensten op vakantiepark De Betteld. Ook droeg ze haar vocale steentje bij aan uiteenlopende projecten, zoals Schrijvers voor Gerechtigheid, Psalmen voor Nu en het Vreemdelingencollectief. Het jongste project waaronder ze haar schouders zet, is het muziekcollectief Adem, dat recent de eerste nummers heeft uitgebracht.

Je bent in 2012 getrouwd. Is je man ook muzikaal?
“Jazeker. Christiaan speelt piano. Hij kruipt elke dag wel even achter de zwarte piano in onze woonkamer. In het verleden heeft hij trouwens ook aanbidding geleid. Van ons twee is hij echt de muziekkenner.”

Een veel lager pitje

De coronacrisis heeft haar muzikale activiteiten voorlopig op een veel lager pitje gezet. Lachend: “De online kerkdiensten van BEAM, die worden opgenomen in de kapel van de EO in Hilversum, zijn voor mij nu zo’n beetje het enige uitje.”

Hoe bevalt het om aan deze BEAM-diensten mee te werken?
“Ik vind het mooi, al is het natuurlijk wel een beetje vreemd. Er is maar een handjevol mensen bij betrokken, en we moeten uiteraard afstand houden. Dat was vooral in het begin echt wennen. Net als spelen en zingen zonder publiek in de zaal. Ik hoop dat de kijkers thuis een beetje met ons meezingen.”

EO Jongerendag

“Veel toffe evenementen waaraan ik zou meewerken, gaan niet door,” vervolgt ze. “Er stond bijvoorbeeld al veel gepland in de zomerperiode, voor mij altijd een drukkere tijd wat de muziek betreft. Het ene na het andere evenement werd geannuleerd. Erg jammer, maar begrijpelijk.”

Welke annulering deed het meest pijn?
Vrijwel direct: “Toch wel die van de EO Jongerendag. We zouden met drie mensen van de BEAM-band afscheid nemen, dus dit zou mijn laatste keer worden. Toen ik hoorde dat de Jongerendag niet doorging, vond ik dat wel even jammer. Maar goed, die is inmiddels verplaatst naar volgend jaar en we mogen nog een jaartje mee.”

Vaderhart van God

'Mijn diepste verlangen is dat jongeren en ouderen Gods liefde echt leren kennen.'
© Jacqueline de Haas

Op de vraag welke boodschap ze vooral wil doorgeven als zangeres en aanbiddingsleider, blijft het een paar seconden stil in haar lichte woonkamer. “Ik wil mensen ten diepste meenemen naar het Vaderhart van God. Dat is voor mij waar het om draait. Mijn diepste verlangen is dat jongeren en ouderen Gods liefde echt leren kennen. Als wij de aanbidding leiden…” Ze onderbreekt zichzelf met een frons tussen haar wenkbrauwen. “Aanbidding vind ik altijd zo’n eenzijdig woord…”

… eenzijdig?
“Het suggereert dat het alleen maar gaat om wat wij richting God doen: wij bezingen Gods liefde, punt. Hoewel ik daar niet aan voorbij wil gaan, geloof ik ook dat Hij als het ware ‘terugpraat’, reageert op wat wij doen. Voor mij draait het allemaal om die persoonlijke ontmoeting. Ik ben me er altijd van bewust dat de mensen vóór me in heel verschillende situaties kunnen zitten. Terwijl de ene persoon bijvoorbeeld rouwt omdat hij pas een geliefde moest begraven, is een ander juist ingelukkig met een pasgeboren kind. Maar als onze aanbidding zo’n ontmoeting is met God, kan Hij beiden persoonlijk in het hart raken en hen omringen met Zijn liefde. Iedereen kan op zo’n moment precies datgene bij God vinden wat hij of zij op dat moment nodig heeft.”

‘Aanbiddingsleider’ zijn, voelt dat als een grote verantwoordelijkheid?
Peinzend: “Ja en nee. Ja, want ik wil die taak uiterst serieus nemen. Dus ik stop er veel voorbereiding in. Maar op het moment dat we gaan spelen, leg ik die verantwoordelijkheid bij God neer en kan ik het loslaten. Het is ook altijd mijn gebed – in ieder geval mijn verlangen – dat God als het ware vóór mij op het podium zal staan. Zodat mensen hopelijk mij een beetje vergeten, en vooral iets van Hem ervaren.”

Op je website schrijf je dat je ernaar verlangt dat aanbidding gaat opbloeien in ons land. Waarom verlang je hiernaar?

“Omdat ik geloof dat er kracht zit in het samen God aanbidden. En dan bedoel ik aanbidding in de zin van die persoonlijke ontmoeting met Hem. De vraag is: geven wij in onze aanbidding God echt ruimte om op ons te reageren, zodat we bij Zijn Vaderhart komen? Ik ben ervan overtuigd dat muziek daar een machtig middel voor is. Omdat het een taal is die door het hart gaat.”

(Tekst loopt door onder de video)

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Over het hart gesproken: is er muziek die jou diep kan raken?
Amanda kijkt even naar buiten. “Dat verschilt een beetje per moment, maar dat heb ik absoluut met aanbiddingsmuziek, van heel verschillende bands en groepen. Bijvoorbeeld als het over de hemel gaat, of over Jezus’ wederkomst. Als kind heb ik daar ook wel over gedroomd, over de hemel en hoe het daar is. Dat is een onderwerp dat me altijd raakt en waardoor ik ontroerd kan worden.”

Kun je er je vinger achter krijgen waarom dat zo is?
“Gek misschien, maar ik weet het niet.” Lachend: “Ik heb in ieder geval nooit een bijna-doodervaring of zo gehad. Ik denk dat het vooral met de schoonheid en de volmaaktheid van de hemel te maken heeft. Het voor altijd bij God zijn… Daar ben ik wel nieuwsgierig naar. Hoe zou dat zijn? Liedjes die daarover gaan, raken mij denk ik toch het meest, nu ik erover nadenk.”

Kun je wat voorbeelden noemen?
“Bijvoorbeeld ‘Holy’ van City Harmonic. Dat lied gaat over Jezus’ wederkomst, over de wedding bells (trouwklokken, red.) die dan klinken, de bruid… En vroeger kon ik het Opwekking-lied ‘Er is een dag’ nooit met droge ogen zingen. En ik denk bijvoorbeeld aan ‘Face to face’ van Hanne de Vries, over de ontmoeting met God ‘van aangezicht tot aangezicht’. Dat is iets waar ik heel erg naar uit kan kijken. Ik ben niet levensmoe, maar ik ben ook absoluut niet bang om te sterven.”

Is er ook een lied dat je in deze coronaperiode extra graag zingt of beluistert?
Amanda knikt. “Juist nu vind ik ‘Reckless love’ van Cory Asbury een prachtig lied. Omdat het over Gods onvoorwaardelijke, ‘roekeloze’ liefde gaat. In moeilijker tijden zoals nu is dat voor mijzelf toch wel de kern, waar je als gelovige op kunt leunen. Of het nu goed of slecht met ons gaat, hoe onzeker de toekomst ook is: uiteindelijk is Zijn liefde het belangrijkste in dit leven. Elke dag opnieuw mogen we daarop terugvallen: Hij heeft ons lief – meer dan we ooit zullen beseffen.”

Amandalock.com

Dit is de ingekorte versie van een interview uit Visie nr. 19 (2020).

Beeld: Jacqueline de Haas

Deel dit artikel: