Zootropolis 2: Komische fabel met een actuele moraal

In de eerste Zootropolis (te zien op o.a. Disney+) maakten we kennis met Judy Hopps, een ambitieus konijntje dat wordt aangenomen bij de politie van de dierenstad. Met hulp van de slinkse vos Nick Wilde weet ze ten slotte een groot, gevaarlijk complot aan het licht te brengen.

Twee ultieme tegenpolen die moeten samenwerken om misdaad te bestrijden: de formule is geinig afgekeken van allerlei politiefilms uit de jaren ’80 en ’90, zoals 48 Hours, Lethal Weapon en Rush Hour. In die films worden vaak witte en zwarte of Aziatische personages aan elkaar gekoppeld, wat kansen biedt voor lesjes over vooroordelen en discriminatie. Ook dat aspect is overgenomen in Zootropolis – het is uiteraard geen toeval dat konijn Judy en vos Nick elkaars natuurlijke vijanden zijn. De moraal van deze fabel is helder: als de meest uiteenlopende dieren vredig kunnen samenleven, moet dat mensen toch ook lukken?

Als de meeste uiteenlopende dieren kunnen samenleven, moeten mensen dat toch ook kunnen?

In Zootropolis 2 krijgt dit thema weer een nieuwe wending. Judy en Nick zijn inmiddels beste vrienden en officieel partners bij de recherche. Ditmaal nemen ze het op tegen een familie steenrijke lynxen, die de andere zoogdieren in de stad ophitsen tegen reptielen – zogenaamd een inferieure soort. Voor volwassen kijkers zijn de parallellen met de echte wereld niet te missen.

Zoals het een actiekomedie betaamt, zit die serieuze ondertoon het plezier echter nooit in de weg. Zootropolis 2 is weer lekker vlot en luchtig verteld, met een opvallend hoge grapdichtheid. Dat je er met de kinderen ook nog over kan napraten, is een mooie bonus.