Aafke Romeijns project snel-de-Bijbel-lezen is mislukt
Aafke begint met flinke vaart aan haar Bijbelleesavontuur. Ze stelt enthousiast doelen en maakt afstreeplijstjes. Na een tijdje moet ze concluderen dat ze iets te hard van stapel is gelopen...
Toen ik de Bijbel begon te lezen deed ik wat ik wel vaker doe wanneer ik een omvangrijke klassieker ga lezen: ik besloot om flink de vaart erin te zetten. Die duizend-zoveel-pagina’s lezen zichzelf niet, en als je geen meters maakt komt er nooit een einde aan. En dus begon ik met dagelijkse targets, een afstreeplijst in mijn to-do-boekje, en frisse moed. Maar nu, een half jaar later, moet ik toegeven: het project snel-de-Bijbel-lezen is mislukt.
Lees ook over:
Aafke Romeijn leest de Bijbel: ‘Is het raar dat ik hier zo enthousiast van word?’
Want als iets niet gaat met de Bijbel dan is het dat: meters maken. En dat had ik al heel snel door. Al in het begin van het evangelie van Mattheüs liep ik helemaal vast. En dan niet op de manier zoals dat gebeurde toen ik als tiener voor het eerst aan het oude testament begon. Destijds bleef ik maar doorploeteren toen ik was aangekomen bij de beschrijving van alle stambomen: het interesseerde me niet hoeveel zonen er waren geboren en hoe die heetten en hoeveel honderden jaren oud ze waren geworden. Nee, nu was het anders. Het verhaal van Jezus boeide me onmiddellijk mateloos, maar snelheid maken lukte niet.
Taaie toffee
Iedere zin in het nieuwe testament is als een taaie toffee waar je eindeloos op kan blijven kauwen zonder dat ie smaak verliest. Ik ontdek steeds weer metaforen die op tientallen manieren zijn uit te leggen, zinsnedes die de eeuwen hebben overleefd als spreekwoord of gezegde, voorvallen waar ik al eerder over heb gehoord maar die ik tot dusver niet kon plaatsen. En dan zijn er nog alle vragen die ik heb omdat ik zo weinig achtergrondkennis heb. Ik heb geluk met mijn man naast me op de bank, die als kind jarenlang misdienaar was en als cultuurwetenschapper koffers aan bagage met zich meedraagt waar ik nu van kan profiteren.
Lees ook over:
Aafke Romeijn: ‘Jezus is net als de goeroes op Instagram’
Geduldig legt hij me het verschil uit tussen alle volkeren, gewoontes, oorlogen, personages en intriges. Het is heerlijk filosoferen over de mogelijke betekenis van elk zinnetje, de manier waarop de normen en waarden die ze uitdragen relevantie hebben in het hier en nu. Deze winter heb ik heel wat avonduren doorgebracht op de bank, bijbel op schoot, en na elke vers een discussie. Ik leer nu meer en sneller dan ooit tijdens mijn studie Nederlandse Letterkunde, maar wel op mijn eigen tempo. Destijds las ik twee romans per week, nu kom ik niet verder dan een paar bijbelregels per dag. Op dit tempo duurt het nog minimaal drie jaar voordat ik de Bijbel in z’n geheel heb gelezen.
Maar is dat zo erg? Ik heb ook ontdekt dat de bezigheid die het lezen van de Bijbel is, en het interpreteren en herkauwen van verzen, nu meer waard is dan het simpele feit dat ik kan zeggen dat ik de Bijbel helemaal gelezen heb. En dat is uiteindelijk waar ik naar op zoek ben: verdieping. En dus kachel ik rustig voort, en koester ik mijn slakkentempo.
Foto: Bianca Toeps
Geschreven door
Aafke Romeijn
