Als je voor God en vrouwen valt

“Na mijn scheiding ben ik thuis op mijn nieuwe bank gaan zitten. ‘God,’ heb ik hardop gezegd, ‘elke kerk zegt de waarheid te hebben over wat goed en fout is. Maar ik weet niet wat de waarheid is. Ik gooi alle meningen en oordelen in een hoge hoed. Hier hebt U mijn hoed. Ik ga mezelf zijn. Als U wilt dat ik verander, mag U dat doen vanuit Uw Heilige Geest. En anders verander ik voor niemand.” Shannah (39), biseksueel

Ik wil het weten. Wat God zegt wanneer een vrouw als Shannah zo’n dappere vraag stelt.   Als klein meisje wordt ze verliefd op haar vriendinnetje. Ze houden stiekem elkaars hand vast als niemand kijkt. Rond hun twaalfde gaan ze verder dan dat. “Ik denk niet eens dat ik dacht dat er iets mis mee was”, zegt Shannah. “Ik vertelde mijn geheim aan mijn moeder. Ze zei: ‘Dat heeft God niet zo bedoeld, je zondigt als je ermee doorgaat en je moet het uitmaken.”

Hypocriet

"Ik wilde niet zondigen tegen God. Ik werd weer verliefd op een meisje, maar heb dat weggestopt, werd anti-homo, en trouwde met een man. Ik heb voor een biseksuele moeder op school gebeden of God haar toch wilde genezen, en tegen een familielid van me gezegd dat het niet goed is om homo te zijn. Het was hypocriet, maar ik wilde echt het juiste doen. De eerste keer dat ik iemand vertelde dat ik verliefd kan zijn op vrouwen, was dat met een bonkend hart. Ik vond het verschrikkelijk. Mijn identiteit was gekoppeld aan de verwachtingen van anderen. Aan wat ik had geleerd.”

Ik wil hetero zijn

Hester (26) is 20 en oud-gereformeerd opgevoed als ze trouwt. Ze is nooit klef met haar vriend. Heeft er een gruwelijke hekel aan als anderen dat zijn. “Ik stond in mijn trouwjurk in het gemeentehuis, zag mezelf in een spiegel, en dacht: Hes, wat ga je doen?” Ze is 22 als ze voor het eerst “dondersverliefd” wordt op een vrouwelijke collega. “Het was wederzijds. Ik was blij, maar psychisch ook helemaal ondersteboven. Ik ben getrouwd! En ik val op vrouwen? Wat is hier aan de hand, wie ben ik? Van het één kwam het ander. Praten. Koffie. Een avondje afspreken. Op een gegeven moment gingen we zelfs een nachtje stiekem weg, tot mijn man iets vermoedde en mijn appjes las, terwijl ik boven sliep. Daar zat weinig Frans tussen, zeg maar. Hij haalde me uit bed. Mijn ouders kwamen. De kerkraad. Het was heftig. Ik was vreemdgegaan, maar de boventoon was eigenlijk dat ik dus op vrouwen viel. Ik was ook relaxt: nu weet iedereen het.”

Ik ben een hele tijd niet meer naar de kerk geweest

"Mijn man reageerde zo lief. 'Hes, tegen een vrouw kan ik niet concurreren. Als jij zo bent, ben jij zo.' Maar mensen op straat keken een andere kant op. Binnen een paar maanden tijd had ik geen contact meer met mijn broers en zussen. Mijn ouders stonden klaar voor me, maar ik moest zelf een leven opbouwen. Daar moet je sterk voor zijn, vechten. Ik was boos op God. Ik wilde hetero zijn, niet lesbisch. Moet ik mijn hele leven nu alleen blijven? Ik ben een gezelschapsdier, dat kan helemaal niet. Ik dacht: ik ga een eigen leven leiden en doe wat ik zelf wil. Ik ben een hele tijd niet meer naar de kerk geweest.”

Huilen

Ik moet soms huilen, als ik deze verhalen hoor. De mooiste mensen worden thuisloos omdat ze geen ruimte vinden voor de seksuele kant van hun identiteit. Binnen en buiten de kerk zoeken zij naar ruimte. Hoe moet je afwijken van ‘de norm’? Hoe werkt het met trouwen? Met kinderen? En ik weet het niet. Wat ik moet zeggen. Ik wil weten: als je lesbisch bent, of biseksueel, en je houdt van God, en je vraagt Hem hoe dat samengaat in je leven, wat zegt Hij dan?”

Ik blijf alleen

Yvonne (34) vraagt dat allemaal, als ze tijdens haar stage en een geheime relatie krijgt met een vrouw. “Ik heb altijd tegen God gezegd: ‘Waar U gaat, wil ik gaan.’ Ik ken homostellen die samen zijn en van God houden. Maar mij verwarde het. Ik wist diep van binnen dat ik niet tegelijkertijd God èn mijn gevoelens voor vrouwen achterna kon. Ik voelde liefde, en werd er tegelijkertijd door verscheurd. Ik raakte in een depressie. Ik heb gezegd: ‘God, ik kan niet met en niet zonder haar. Help me.’ Een week later kwam mijn vriendin zeggen dat ze een andere vriendin had. Ik knakte. Het voelde alsof ik niet alleen haar, maar ook God kwijt was. Ik besloot: Oké, God. Ik blijf alleen, en doe niks voordat ik het van U hoor.”

Ik ben nog nooit zo blij de kerk uitgelopen

Hester krijgt een vriendin. Zij is Gereformeerd Vrijgemaakt. “Voor haar was de kerk heel belangrijk. Ik ben meegegaan. Aan het begin was het lastig. Ik liep ineens in een broek, het ging niet over hel en verdoemenis... Ik wilde ontdekken: Wie is God voor mij? Met oudejaarsdag was er een preek die ging over vrede, en genade kunnen krijgen - ik ben nog nooit zo blij de kerk uit gelopen. Wow, dit is mooi. Zo wil ik zijn! Ik wil Gods liefde voelen.

Eerlijk

Eigenlijk is het zo dat ik tot rust begon te komen vanaf het moment dat ik eerlijk werd over wie ik ben. Vanuit die eerlijkheid kon ik me met God verbinden. Dat begon met tegen Hem aan schoppen, maar als ik terugkijk, zie ik: God heeft me altijd vastgehouden. Hij kwam op in mijn gedachten. Raakte me – zelfs met teksten uit de Bijbelse dagboekjes bij mijn ouders aan tafel. Hij heeft me een vriendin gegeven die zo ontzettend veel van Hem houdt, en me meenam naar deze kerk zonder me te dwingen. De relatie met mijn familie is zo hersteld, dat, hoewel zij denken dat een relatie verkeerd is, mijn vriendin wel welkom is en mijn vader op gereformeerde jongerenavonden mijn verhaal vertelt om homoseksualiteit op de agenda te krijgen. ‘Hes, wil je me helpen?,’ vroeg hij. Natuurlijk!”        

Maakt dat Gods liefde voor mij minder? Nee

“Er waren mensen die het contact met me verbraken,” zegt Shannah, “en ik zocht een kerk waar ik me geaccepteerd voelde. Als ik in een gebedsteam wil, kan dat dan? Ik loop er tegenaan dat daar in veel kerken een grens ligt. Eerst dacht ik: dan wil ik hier niet zijn. In de homowereld voel ik meer erkenning dan ik in de kerk ooit heb gevoeld nadat ik uit de kast ben gekomen. Maar als nu niemand praat over homoseksualiteit, of alle homo’s buiten de kerk blijven, wie is er dan voor mensen die nog met dat geheim leven? Ik ben gaan nadenken. De liefde naar mijn kinderen wordt nooit minder, ook als zij iets doen waar ik niet achter sta. Zelfs al zou homoseksualiteit verkeerd zijn – wat ik niet denk – maakt dat Gods liefde voor mij dan minder? Nee.

Regenboog-tatoeage

Het is voor mij nog steeds een zoektocht: wat betekent het om biseksueel te zijn? Het is verwarrend. Dat is lastig, het gaat over wie ik ben. Maar ik voel de vrijheid om dat – als ik het weet – wel te zijn. Omdat ik weet dat God van mij houdt. De vraag is dan: durf je dat? Op mijn arm heb ik een hart met regenboogpatroon laten tatoeëren. Ik hoop dat worstelende mensen met mij durven te praten en weten: ik ben niet alleen.”

Geliefd

Het raakt mij hoe God, in plaats van alle praktische vragen over wat wel en niet mag, wat we wel en niet mogen en moeten doen, eerst de diepste hartenkreet beantwoordt. Drie vrouwen vragen Hem: wie ben ik, als ik U wil volgen en ook op vrouwen val? En God zegt: ‘Je bent mijn geliefde. Je bent geliefd. Ik heb je lief.’”

Vrij

Ook bij Yvonne. “Ik worstelde met gevoelens voor vrouwen, had depressies, automutileerde om de pijn te verdringen. Maar God kon zo met zijn vrede over me heen vallen, als ik thuis worstelde met vragen. In mijn schooltijd heb ik ooit gelogen dat ik verkracht was, om aandacht te krijgen, en een arm om me heen. God zei me: ‘Wat jij hebt verteld, kunnen we niet meenemen onderweg.’ Ik vond het doodeng, maar heb iedereen persoonlijk de waarheid gezegd. Toen was ik echt vrij.”

God, als U dit in mij wilt veranderen, doe het dan

Vaak doet Yvonne dingen alleen. Maar online praat ze op een christelijk forum over haar zoektocht. De beheerder, Eduard, wordt een geloofsvriend. Onze vriendschap groeide. We gingen dagjes uit, kregen dezelfde vrienden.” Tot Eduard zegt: “Stel dat ik een vriendin krijg? Dan kunnen we dit contact niet houden.” Yvonne wordt misselijk. “Ik zei: Dat wil ik niet! Ik wil bij jou zijn”. “We besloten het te proberen. Samenzijn. Misschien hebben we geen seksualiteit, maar heeft niet iedere relatie zijn uitdagingen? God, bad ik, als U dit in mij wilt veranderen, doe het dan. Zo niet, dan is het ook goed.”

Schuldig naar God

“Ik merkte dat ik Eduard steeds meer vertrouwde. Ik had me altijd schuldig gevoeld naar God, omdat ik niet kon zijn zoals ik wilde vanwege mijn gevoelens voor vrouwen. Maar Eduard was zorgzaam voor mij. Hij had was altijd geduldig. We wisten: wij horen bij elkaar. Hij zei dat hij mij mooi vindt, dat mijn ogen altijd lachen. Ik hoorde weleens een stemmetje: jaaa, wacht maar, tot jij een vrouw ontmoet of Eduards geduld opraakt. Ik was bang dat ik niet eerlijk was. Maar ik kreeg langzaam lichamelijke gevoelens. Geen idolaatkriebels zoals ik vaak voor vrouwen had. Het was dieper: geborgenheid. Ik wist dat Eduard me zag zoals God me ziet. Nog steeds kan ik vrouwen mooi vinden, maar het raakt me niet meer op een seksuele manier. Maar met Eduard gaat het niet over lust. Het gaat over intimiteit. Die is zo diep, en mijn hart is genezen. Ik heb een intense vrede. Mijn seksualiteit volgt die intimiteit, maar het gaat om die intimiteit.”

Herstel van identiteit

Yvonne is met Eduard getrouwd en ze hebben een kindje. Haar verhaal vertelt – op een bijzondere manier – wat God doet. Ook in het leven van Hester en Shannah. In plaats van antwoord geven op de vraag wat geoorloofd en ongeoorloofd is in hun seksualiteit, richt Hij zich op herstel van identiteit, daarna van intimiteit. En ik kan het niet helpen dat ik deze vraag wil stellen: wat als de worsteling van deze vrouwen met hun seksuele identiteit, onthult wie God wil zijn in iedere worsteling met identiteit? Ook heteroseksuele vrouwen kennen die, op zoveel fronten. En kan het zijn dat deze vrouwen ons laten zien hoe God, voorbij de regels, zich allereerst op een relatie met ons richt?

Lees hier ook een interview met Marjon. "Toen ik uit de kast kwam, raakte ik tweederde van mijn vriendenkring kwijt."

Beeld: Iris Dorine