Asielzoekers: 'Grenzen open' of 'stop de instroom'?

Nou, dat heb ik geweten, dat ik vorige week op deze plek kerken en profeten vermaande om precies te spreken tegen de overheid. Appjes, mails, veel tweets uiteraard, en zelfs blogs waren mijn deel.

Opvallend en toch wel enigszins teleurstellend: nauwelijks iemand verraste. Van zowel medestanders als critici vermoedde ik al dat ze in het asieldebat staan zoals ze daarin staan.

Ik heb deze week geprobeerd wat na te denken over de vraag wat daar onder ligt. Hoe komt het dat sommigen in dit vraagstuk vrijwel altijd aan de kant van de asielzoekers staan, terwijl anderen vrijwel altijd vinden dat er te veel asielzoekers naar Nederland komen?

Zou het zo kunnen zijn dat mensen die het asielbeleid van het kabinet te streng vinden (laten we ze voor het gemak de softies noemen), ten diepste vinden dat iedereen het recht heeft om overal te komen en te wonen? Die houding is misschien nog het gemakkelijkst samen te vatten met de zin: “Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen.” Mensen zijn gelijk, grenzen zijn door mensen gemaakt, wij hebben niet meer recht op welvaart dan anderen, dus op grond waarvan zeggen wij tegen wie dan ook: “Je mag hier niet zijn?” Hou op met praten over het beperken van de instroom, regel de opvang beter! Grenzen open!

Aan de andere kant staan natuurlijk de mensen die het asielbeleid van het kabinet veel te soft vinden (laten we ze voor het gemak de hardliners noemen), omdat Nederland van ‘ons’ is. Dat zie je in extreme mate bij de PVV: die wil al jaren een totale asielstop. Gelijkheid bestaat niet, Nederland is vol, wij zijn ‘gekke Henkie’ niet, wij hebben onze welvaart zelf opgebouwd en verdiend en onze welvaartstaat moet juist beschermd worden tegen asielzoekers. Houd op met steeds meer opvang creëren, op luxe cruiseschepen en in hotels, stop de instroom! Grenzen dicht!

Er zitten uiteraard 100.000 gradaties tussen deze twee polen, maar dit zouden de basisindicaties wel eens kunnen zijn: “de wereld is van iedereen”, of: “Nederland is van ons”.

Omdat het leven nooit zwart-wit is, vind ik zelf natuurlijk dat ik als de deugd tussen deze groepen in sta. Maar wedden dat zowel de softies als de hardliners dat onzin vinden?