Bas blogt: ‘Als vader krijg ik mijn leven niet meer rond…’

Ik loop in mijn (werkende) leven steeds vaker achter de feiten aan. Merk het de laatste weken meer en meer. Als ik meer tijd investeer in mijn werk, dan gaat dat ten koste van thuis. Investeer ik meer tijd in vrienden, heb ik weer te weinig tijd om te sporten. En ga zo maar verder. Deze tekst zit ook al twee weken in mijn hoofd, maar geen tijd gehad/genomen om het op te schrijven…

Vroeger was alles gevoelsmatig beter in balans. Had ik genoeg tijd voor mijn relatie. Genoeg tijd om te werken. Genoeg tijd om te sporten. Genoeg tijd om vrienden te zien. Genoeg tijd om aan te klooien. Genoeg tijd voor alles waar ik billeblij van werd. Viel ik tevreden en uitgerust in slaap op zondag.

Nu zijn Pip en Wies daar tussendoor gebanjerd. “Zo, hier zijn wij. Het belangrijkste in je leven. En we willen wat. Kijk maar hoe je dat fikst.” In het begin hield ik nog alle ballen hoog. Startte ik het EO-platform Hoedan op. Fietste (dat is mijn sport) ik aardig wat kilometers per week. Zag ik alle vrienden zeer regelmatig. Het ging alleen ten koste van mijn eigen levensplezier. Rende overal achteraan, zonder stil te staan.

Ik heb te veel in mijn eigen cirkel gestopt. Te veel ambitie, te veel fietskilometers, te veel afspraken. Te veel willen. Waardoor ik gevoelsmatig steeds faal, omdat ik mijn eigen cirkel der verwachtingen na een week net niet heb dichtgelopen. En dan – balend en moe van mezelf – op maandag weer opnieuw begin.

Dat is niet echt leuk leven. En ook een beetje zonde. Want een week is nog even lang als vroeger. Alleen moet ik mezelf afvragen wat ik met die week nu echt wil. Keuzes maken. Milder zijn. Terugschakelen. Accepteren dat mijn leven veranderd is. En daar juist van genieten in plaats van balen.

Ik krijg het wel rond. Mijn leven. Ik moet alleen een kleiner rondje durven lopen. 🚶🏻‍♂️

Bas Derks (31) heeft huisje, boompje, baby’tje, maar in zijn hoofd blijft het altijd een ballenbak van twijfels, onzekerheid en vragen. Hier schrijft hij blogs over.