Bas blogt: Ik haat, pardon, houd van de moedermaffia <3

“Dat kind krijgt nog gehoorbeschadiging!” Roos en ik staan met Pip op afstand te kijken naar een openbaar Pinksterfestival. We twijfelen of we iets dichterbij gaan kijken (er is ook een springkussen), maar de muziek staat vrij hard. Die twijfel wordt hard de kop ingedrukt door een lid van de moedermaffia: “Koop oordoppen voor haar.”

Ik werd er voor de geboorte van Pip al voor gewaarschuwd: “Onbekende mensen gaan wat van je opvoeding vinden en zullen met ongevraagd advies strooien.” Ik kon me het niet goed voorstellen, want niemand in Nederland houdt van andermans bemoeienis toch? Dan ga je het zelf toch ook niet doen?

Nou, ik heb het geweten. “Is dat kind ingesmeerd?”, “Pas op, ze loopt twee meter te ver voor je uit” (op een leeg grasveld), “Zo vat ze nog kou!”. Wat. Een. Verschrikking. Kap met mengen in mijn opvoeding. De politie vangt nog minder misdadigers dan de oudermaffia. Ik heb een vaderstrafblad van hier tot aan Mamagascar (sorry voor deze woordgrap).

Normaal heb ik de neiging om schamper te lachen of te overdreven te zuchten, maar dit keer dacht ik: laat ik eens vragen waar deze ‘oorverdovende’ oproep vandaan komt. Er volgt een verrassend antwoord: “Ik heb zelf ook gehoorbeschadiging opgelopen als kind en gun dat niemand.”

Oké, deze zag ik niet aankomen. Het zet me aan het denken. Waarom ga ik zo vaak uit van slechte intenties van de ander? Hoe beroerd ze het ook uiten: mensen bedoelen het vaak goed. Achter elk ongevraagd advies zit een verleden. Een angst of een nare ervaring. Niet een haat naar mij, de ouder, maar een wens voor een beter kinderleven.

Hoe irritant, ongepast of tenenkrommend sommige opmerkingen ook blijven, dit perspectief helpt mij wel om de ongevraagde adviezen meer te begrijpen. En in dit geval zelfs op te volgen.

“Dank, we blijven op afstand.”