Bas: ‘Mijn ouders willen niet dat mijn vrouw stopt met haar werk’

“TE SPANNEND. Doe het niet!! Denk aan je kinderen!!”

Mijn ouders’ stemmen galmen door mijn 31-jarige hoofd. Roos is net bij mij gekomen met het idee om haar verpleegkunde-baan op te zeggen en voor zichzelf te beginnen in de interieurstyling. “Denk aan je hypotheek, de kosten voor je kinderen.”

Ik ben opgevoed vanuit veilige keuzes. Doe maar gewoon, spaar voldoende, geef je geld niet onnodig uit, draai elke euro drie keer om voordat je hem weggeeft. “Gooi geen oude schoenen weg, voordat je nieuwe hebt.”

Tekst gaat hieronder verder.

Dus kon ik de reactie van mijn ouders op Roos’ avontuur invullen. En ook al ben ik al enige jaren een zelfstandig persoon (denk ik), toch is mijn trouw aan hun mening/mijn opvoeding nog onvoorwaardelijk groot.

Maar ondanks al die tegenstemmen in mijn hoofd. Vanuit mijn ouders, maar stiekem dus vanuit mijzelf, dacht ik: we gaan het gewoon doen! (Nadat ik het financieel wel even had nagerekend natuurlijk.)

Omdat het leven te kort is om een baan te doen die je te lang niet leuk vindt. Omdat ik helemaal geloof dat Roos dit kan. Omdat geld niet het belangrijkste is in het leven. Omdat ik niet altijd voor de veilige weg wil kiezen, maar soms onbekende wegen wil verkennen. Ik ben in ieder geval kneiter-trots dat we dit avontuur aangaan!

En mijn ouders? Toen ik ze belde met het nieuws, ontdekte ik dat ook zij niet meer dezelfde mensen zijn als twintig jaar terug.

“Wat superleuk!” ❤️