Bas blogt over zijn relatie: ‘Is dit dan wat ze ‘liefde’ noemen?!’

Is dit dan wat ze ‘liefde’ noemen? Individuen die elkaar constant weer opzoeken. Die soms niet met, maar nog vaker niet zonder elkaar kunnen. Twee mensen wiens levens af en toe botsen, maar langzaam meer en meer versmelten. Wezens die – ondanks alle andere wezens – constant weer voor elkaar kiezen. Omdat ze allebei niet anders willen.

• Welk type lover ben jij? Doe de relatietest!

  Ben jij gepassioneerd, romantisch, trouw of praktisch? Ontdek welk type lover jij bent.

  Klik hier

Is dit wat ze ‘liefde’ noemen? Zwijgzaam dineren. Spontane danssessies. Opborrelende irritaties. Avondrituelen ontwikkelen. Samen naar ‘onze’ series kijken. Op ongelijke momenten zin in getortel tussen de lakens (seks bedoel ik dus, mocht je het te vaag poëtisch vinden). Elkaar na een dag apart pas in bed weer treffen, en dan gelijk gaan slapen. Eindeloze zondagochtenden in bed. De strijd wie voor de ander een glas water gaat halen. Nakende knuffels die eeuwig mogen duren. Zuchten als we op de ander moeten wachten.

Is dit wat ze ‘liefde’ noemen? De ander de wereld gunnen. Leren om mezelf soms minder belangrijk te maken. Mijn wensen soms links te laten liggen. Grenzen aangeven. Blijven communiceren. Eerlijk blijven over gevoelens. Dankbaar zijn voor wat we hebben, voor elkaar. En dat ook proberen uit te spreken. Niet vergeten om ons best te blijven doen. Om elkaar op te zoeken. Dates te plannen. Goede voornemens die we afspreken en niet veel later weer zijn vergeten, om vervolgens weer het beste met elkaar voor te nemen.

Is dit wat ze ‘liefde’ noemen? De ander wel willen schieten, maar nooit willen verlaten.

Is dit wat ze ‘liefde’ noemen? Houden van. Blijvende vlagen van verliefdheid. Van lust. De ander wel willen schieten, maar nooit willen verlaten. De soms sluimerende angst dat je een ongeluk krijgt. Ziek wordt. Plotseling overlijdt. Dat dit allemaal slechts een droom is. Dat ik het straks weer alleen moet doen. Ik te afhankelijk van je ben. Om een dag later weer zorgeloos verliefd te zijn. Of achteloos. Of afstandelijk. Die constante wens en wil om er samen het beste van te maken. Omdat het leven samen al vijf jaar lang zoveel leuker is dan alleen.

Ik weet niet of ‘ze’ dit liefde noemen, en dat maakt ook niet uit, zolang wij dat maar doen.