Navigatie overslaan
Sluit je aan

Gratis inloggen

Praat mee op onze sites, beheer je gegevens en abonnementen, krijg toegang tot jouw digitale magazines en lees exclusieve verhalen.

Door in te loggen bevestig je dat je de Algemene Voorwaarden en Privacyverklaring van de EO hebt gelezen en begrepen.

Hulp nodig?

Check de veelgestelde vragen.

NPO Start
Bas Derks over vriendschappen sinds hij vader is geworden.

Bas: ‘Sinds ik kinderen heb, heb ik geen vrienden meer’

20 januari 2025 · 14:32

Update: 23 april 2025 · 09:54

Afbeelding van Bas Derks
Geschreven doorBas Derks

Never nooit dat Bas zou worden als zijn ouders: zonder vrienden. Toch merkt hij dat de komst van zijn twee dochters veel verandering teweeg heeft gebracht, want zijn vriendschappen onderhouden blijkt moeilijker dan gedacht.

“Oh sorry, was je operatie al twee weken geleden?” Ik wilde nooit zoals mijn ouders worden: zij hadden geen vrienden. Ik snapte dat nooit. De enige mensen met wie we afspraken waren familie en ‘kennissen’ (wie zegt dat tegenwoordig nog?). Verder draaide alles om mijn zusje en mij, was ons gezin de basis van hun leven. Never nooit dat ik dat later – als ik kinderen zou krijgen – ook zo zou doen…

Bij de geboorte van mijn oudste dochter Pip probeerden we alle contacten warm te houden. Onze vrienden nog even vaak te zien. In het begin ging dat nog aardig, we sleepten Pip gewoon overal mee naartoe. Maar naarmate ze ouder werd, er steeds meer regelmaat in haar slapen kwam, vrienden ook kinderen kregen en Wies werd geboren, kwamen we steeds meer in een spagaat tussen eigen rust, kinderbehoeftes en het onderhouden van vriendschappen.

We kwamen steeds meer in een spagaat tussen eigen rust, kinderbehoeftes en het onderhouden van vriendschappen.

De hoofdruimte om naast thuis en werk nog aan alle zorgen/hoogtepunten van anderen te denken, werd steeds kleiner. Ik vergat dat andere mensen een operatie hadden, gingen verhuizen, nog steeds rouwden om een overleden naaste. Ik vergat terug te appen, een datum te prikken, interesse te tonen. Niet echt leuk als zogenaamde ‘vriend’.

Van 1x per week afspreken naar 1x per maand en misschien zelfs minder. Last minute afzeggen door zoveelste kindergriepje of slechte nachtrust. Ik koos er semi-bewust voor, maar ging me er toch steeds schuldiger over voelen. Wat is mijn vriendschap nog waard?

Tot ik besefte dat eigenlijk iedereen om ons heen hetzelfde gedrag vertoont. Vrienden zijn in deze levensfase niet meer zo belangrijk als toen ik begin twintig was. Nog steeds belangrijk, maar op een ander level dan vroeger.

Zo hebben mijn ouders tegenwoordig plots wel vrienden. Die ruimte voor meer contact komt ooit terug, maar nu op een lager pitje. En dat is prima. Het vuur is namelijk niet gedoofd: ik houd nog even veel van mijn vrienden. En dat ik soms een paar weken te laat ben om te vragen naar iemands operatie? Beter laat dan nooit.

“Al fijn dat je er überhaupt aan denkt.” <3

    Deel dit artikel:

    facebookTwitterWhatsApphyperlink

    Meest gelezen

    Lees ook

    Schrijf je hier in voor de Eva-nieuwsbrief

    Eva is het magazine voor vrouwen van de EO. In de Eva nieuwsbrief ontvang je wekelijks een selectie van de mooiste artikelen: levensverhalen, artikelen over mentale weerbaarheid, gezondheid en liefde & relaties.

    Lees onze privacyverklaring.