Bas: ‘Ik kan mijn kracht tegen Roos gebruiken wanneer ik wil, maar andersom niet’

“Dit is dus ook machtsmisbruik!”

Roos reageert fel als ik – naar mijn idee voor de grap – mijn ijskoude handen op haar rug heb gelegd. Als ze probeert dit terug te doen, heb ik daar geen zin in en houd ik haar stevig vast, zodat haar handen geen kant op kunnen. Of in ieder geval niet naar mijn rug.

Ik vind dat wij een gelijkwaardige relatie hebben. Dat ik Roos niet dwing tot dingen die ze niet leuk vindt of geen zin in heeft. Dat ik als man mijn fysieke overwicht niet gebruik om iets voor elkaar te krijgen. Eerst sputter ik dan ook tegen: “Het was een grapje, joh.”  

Het was een grapje, joh.

Maar als ik er langer over nadenk, heeft ze wel gelijk. Roos kan zoiets niet bij mij flikken, want dan gebruik ik mijn kracht om haar tegen te houden. Ik, en alleen ik, bepaal hoe en wanneer er gestoeid of gekloot wordt met onze lichamen.

Ik zeg niet dat ik haar verkracht of dat dit te vergelijken is met recente gebeurtenissen, maar zelfs in onze schijnbaar gelijkwaardige relatie zit het nog steeds scheef. Ik kan mijn kracht tegen Roos gebruiken wanneer ik wil, maar andersom niet. Iets dat ik juist verafschuw als deze vorm van machtsmisbruik een van onze dochters overkomt.

Als ik stoei met Pip of Wies probeer ik meteen te stoppen als ze geen zin meer hebben én hen altijd het gevoel te geven dat ze makkelijk wegkunnen uit de situatie. Ze vinden het geweldig dat ik ze achterna zit, maar ze mogen wat mij betreft zo jong mogelijk leren hun grenzen aan te geven – en dat ze altijd de vrijheid hebben om weg te gaan.

Nu moet ik alleen zelf nog leren dat dit ook voor hun moeder geldt en er voor koude handen minder leuk gillende, maar wel andere warmtebronnen zijn.