Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Catharina werd misbruikt en mishandeld, maar vergaf haar ouders

‘Vergeving heeft mij vrijgezet, zodat ik mezelf kan zijn’

Catharina’s (57) jeugd wordt gekenmerkt door misbruik en mishandeling door haar ouders. Haar familie gelooft haar niet. Dit laat diepe sporen na in haar leven. Na een lang proces kan ze uiteindelijk zeggen dat ze haar ouders vergeven heeft.

Deel:

“Ik ben als kind zowel mentaal als lichamelijk mishandeld en misbruikt”, vertelt Catharina. Ze heeft zichtbaar moeite om erover te praten. Dit is pas de tweede keer dat ze haar verhaal doet, vertelt ze. “Ik durfde niemand in vertrouwen te nemen en voelde me niet veilig. Ook realiseerde ik me een heel lange tijd niet dat niet dat het niet normaal was hoe mijn ouders mij behandelden.”

Mijn moeder sloeg ons met houten lepels

Op welke leeftijd het misbruik en de mishandelingen begonnen, weet ze niet meer. “Maar in elk geval op zeer jonge leeftijd. Al zo lang ik mij herinner, was het er.” Ook haar broers en zussen waren de dupe. “Mijn ouders, vooral mijn vader, zeiden dat wij waardeloos en nergens goed voor waren. Mijn moeder sloeg ons met houten lepels en bonsde ons hoofd tegen de muur. Ze kocht regelmatig nieuwe houten lepels, want ze braken vaak.”

De oudere zussen moesten op de jongere kinderen letten en hen meenemen in de kinderwagen. “Dat ging regelmatig fout”, vertelt ze. “Ik had een zus die ons ‘prikkeldraad’ of ‘prikkellimonade’ gaf, door de huid van onze arm twee kanten op te wringen en ons dan uit te lachen. Of ze tilde ons op aan onze oren, om ons ‘de maan te laten zien’.”

Kinderbijbel

Als kind las Catharina graag boeken. Even ontsnappen aan de realiteit, een nieuwe wereld binnentreden. Hoewel lezen werd ontmoedigd, kon ze later gratis gebruik maken van de bibliotheek, waar ze de Kinderbijbel ontdekte. “Ik was een echt boekenkind. Ik vond de verhalen uit de Kinderbijbel mooi en ook de plaatjes spraken mij aan. Ik werd geraakt door de verhalen over Jezus. Ook las ik stiekem in onze gezinsbijbel. Toen wist ik nog niet veel en begreep er weinig van.” Toch werd er hierdoor voorzichtig een zaadje geplant in haar hart.

Catharina is katholiek opgevoed. Toen ze zes was, ging ze voor het eerst naar de kerk. Op haar achtste deed ze haar eerste communie. Ze sloot zich aan bij een kinderkoor en had iedere vrijdagochtend een schoolmis. Op volwassen leeftijd kwam ze tot geloof en in 2010 liet zich dopen.

“In de kerk leer je dat het goed is om je los te maken van alle pijn, verdriet en ellende. Maar zo werkt het niet. Het is niet zo van ‘poef, weg’.  Maar als ik kijk naar mijn eigen situatie, is er zoveel gebeurd wat mij beschadigd heeft. De ergste dingen zijn mij aangedaan. Mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen blijven kwetsbaar.”

Eetstoornis

Catharina heeft nog steeds momenten dat ze met haar zelfbeeld worstelt. Ze ontwikkelde de eetstoornis anorexia in haar tienerjaren. “Ik voelde mij lelijk en dik. Ik was goed in afvallen en kon mijn voedselinname goed onder controle houden. Alles om mij heen gebeurde zonder dat ik daar invloed op uit kon oefenen, maar ik kon mijn gewicht wél onder controle krijgen. Op mijn dieptepunt was ik vel over been. Ik viel toen regelmatig flauw.”

Inmiddels gaat het beter. “Door aan mijn gevoel van eigenwaarde te werken, mijn grenzen steeds beter te bewaken en te leren wat gezonde contacten zijn, leer ik mijn leven te accepteren zoals het is en mijn anorexia onder controle te houden.”

Catharina vergaf dader

Singer-songwriter

Als kind werd altijd tegen Catharina gezegd dat ze waardeloos was, dat ze niets kon. Ze wilde heel graag muziek spelen, maar haar ouders zeiden dat ze dat niet kon. Toen ze het huis uit was, is ze dat juist gaan doen. “Ik was gefrustreerd dat ze altijd hadden gezegd dat ik niks kon. Ik ben dingen gaan doen waarvan ze altijd hadden gezegd dat ik het niet kon. Een goede vriend had mij geadviseerd gitaar te gaan spelen. Een dirigent heeft mij coachingslessen gegeven. Ook ben ik gaan zingen. Ik heb als invalartiest mijn eigen muziek mogen spelen. En nu mag ik mezelf singer-songwriter noemen.”

EMDR

Ze had al eerder professionele hulp gezocht voor haar traumatische jeugd. “Maar dat werkte niet, omdat ik niet bij mijn pijn kon komen en niet begreep waar ik last van was. Ik was ook zo getraumatiseerd dat ik er niet over kon praten”, zegt Catharina.

De trauma’s zijn heel heftig naar boven gekomen

Dat veranderde toen ze vorig jaar met een EMDR-traject begon, een traumabehandeling waarbij je werkgeheugen wordt belast, zodat de herinnering anders wordt opgeslagen. Dat sloeg aan. “De trauma’s zijn toen heel heftig naar boven gekomen. Deze behandeling bleek voor mij de juiste strategie om mijn trauma’s een plek te geven.”

Een belangrijk inzicht in Catharina’s leven is dat ze het gevoel heeft dat ze zichzelf niet langer hoeft te bewijzen. “Ik hoef me niet te meten met de ander.” Ze laat een paar van haar schilderijen zien. Ze streeft niet naar perfectie, ook niet als het gaat om haar kunst.

Vergeving

“Wat ik heb meegemaakt, vormt je de rest van je leven. Heel mijn leven heb ik de goedkeuring van mijn vader gezocht. Totdat ik mij realiseerde dat ik nooit zijn goedkeuring zou krijgen. Mijn Hemelse Vader vindt mij goed. Zoals ik ben, ben ik goed.”

Toen ze haar ouders liet weten dat ze hen vergeven had, kwam er nauwelijks reactie. Haar moeder had vergevorderde dementie en de laatste keer dat ze op visite was bij haar vader, kreeg ze een keiharde trap in haar rug. Inmiddels leven haar ouders niet meer.

Vergeven is dat je de verantwoordelijkheid bij de ander laat

“De essentie van vergeven is dat je uit de slachtofferrol komt en de verantwoordelijkheid bij de ander laat.” Ze verduidelijkt wat ze daarmee bedoelt. “Als iemand mij iets aandoet, kan ik heel boos op die ander worden. Je gaat je boosheid ventileren. Juist door te vergeven, snijd je die band met de ander door, waardoor je ruimte krijgt door je pijn en verdriet heen te gaan en te genezen. Dit is nodig, zodat wrokgevoelens, boosheid en negatieve gevoelens naar de ander toe niet gaan groeien. Vergeving heeft mij vrijgezet, zodat ik mezelf kan zijn.”

Levenservaring

“Laat het genezen, breng het bij God. God kan uit pijn en verdriet ook iets moois creëren”, zegt Catharina. Ze is sterker geworden en kan haar zwakke punten beter doorzien. “Ik weet waar ik aan moet werken, zodat mensen in de toekomst minder makkelijk misbruik van mij maken. Af en toe voel ik nog de neiging tot wrok en woede opborrelen, maar ik weet dat als ik dat te veel aandacht geef, het mij belemmert in mijn genezing.”

Een ander voorbeeld is dat ze nu anderen, die met hetzelfde worstelen, kan helpen. Ze begrijpt hen als geen ander. “Mijn eigen levenservaring kan ik gebruiken voor mensen die in zo’n situatie zitten. Zo kun je er uiteindelijk ook goede dingen mee doen.”

Geschreven door

Hendriëlle de Groot

--:--