Column Arjan Lock: Zon, zee en zo­mer­her­in­ne­rin­gen

Zodra het om zomer en zon gaat, komen er nostalgische gevoelens bij me boven. Want in de spaarzame vrije weekenden die mijn ouders hadden, gingen we als gezin vaak op zaterdag naar het strand. Dan reden we naar Den Haag, langs de Koepelgevangenis, en vervolgens richting Wassenaar.

Met onder de arm een vaaloranje zak vol prikstokken, zochten we ver weg een stukje strand om ons eigen windscherm op te zetten. Als kinderen maakten we een kuil voor mama en gingen we ter verkoeling dijken bouwen bij de vloedlijn.

Ik herinner me nog goed dat ik een keer zo’n schepnet voor mijn verjaardag kreeg, om er garnaaltjes of kleine visjes mee te vangen. Ik voelde me de koning te rijk en heb er eindeloos mee gespeeld! Die liefde voor zon, strand en zee zit er bij mij dus al van jongs af aan in. En is nooit verdwenen.

Later deze zomer hopen we weer richting het zuiden te gaan om ‘de zon op te zoeken’, zoals dat heet. Al schijnt de zon ook in Nederland vaak genoeg, ik kies toch voor de optimale zekerheid van mooi weer. En voor een plek die dicht bij de Middellandse Zee ligt.

Een schepnetje heb ik niet meer. Maar als ik ook maar even de kans heb, ga ik heel graag mee met lokale vissers, of slenter ik langs de waterlijn om schelpen te zoeken. Met mijn voeten in het zand en de zomerzon op mijn gezicht, geniet ik altijd met volle teugen van Gods mooie schepping. En besef ik dat ‘het goede leven’ soms zo simpel kan zijn.

Dan waan ik me weer even kind, en is de cirkel rond.