Column: dit keer werd ik er verdrietig van

Mijn jeugd speelde zich af in gereformeerde kringen en ik heb een degelijke dito opvoeding genoten. Met wekelijkse kerkgang en vanaf het voortgezet onderwijs catechisatie, waar we door de predikant werden onderwezen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik als kind niet altijd heel goed heb geluisterd naar de zondagse preken. Of heb opgelet tijdens de catechisatie. De puberversie van mij had een aandachtsspanne van een goudvis en andere interesses. Ik kletste liever met vriendinnen.

Gij geheel anders

Toch zijn er – gelukkig - dingen blijven hangen. Soms komt er ineens een tekst of zinnetje omhoog. Vandaag was dat ‘gij geheel anders’. De aanleiding: reacties op de Facebookpagina van Eva. Die waren niet mals. De sfeer was aanvallend, lelijk zelfs. In eerste instantie werd ik er boos om. Mijn primaire reactie was, eerlijk is eerlijk, ook niet even vriendelijk. Later maakte het me verdrietig. Helemaal toen we een berichtje kregen van een van de vrouw die haar verhaal had verteld. Ze was zich kapot geschrokken van de reacties en had er die nacht zelfs niet van geslapen.

Het is niet de eerste keer dat het ‘los ging’ op onze social-mediakanalen. En hoewel er gelukkig vaak heel mooie reacties geplaatst worden, houden we ook rekening met de andere kant. We denken na over de bijschriften bij artikelen. Proberen escalatie te voorkomen door heel aanvallende reacties te verbergen of door als redactie te reageren. Of door even niets te doen. Soms werkt het, soms pakken we dingen verkeerd aan. Hoe dan ook: we zijn erop berekend, zeker bij bepaalde onderwerpen. Maar wennen doet het niet.

Waarschijnlijk zijn woorden helemaal niet zo naar bedoeld als ze er staan. ‘Zwart op wit’ komt een gedachte vaak harder over en lijkt nuance te ontbreken. Een emoji om woorden te verzachten wordt ook lang niet altijd goed geïnterpreteerd. Zo lokt één negatieve reactie zomaar een berg aan andere reacties uit. En staan er voor je het weet honderden aanvallende reacties onder het verhaal van één persoon. Iemand die zo dapper was om haar mening te geven of haar verhaal durfde te delen.

Al vaker heb ik op het punt gestaan om er iets over te schrijven, maar telkens besloot ik het niet te doen. Het laatste wat ik wil is met een opgeheven vingertje vertellen hoe het allemaal moet. Want ik ben echt niet roomser dan de Paus. Of in mijn geval: gereformeerder dan de dominee.

Verbinding

Maar dit keer liet het me niet los en ik moest denken aan een training die ik recent volgde. Die ging over polarisatie. Depolarisatie om precies te zijn. Het was een training van een hele dag, dus om al het geleerde hier volledig uit de doeken te doen gaat te ver. Maar één ding is me vooral bijgebleven: zoek naar verbinding.

Dat is volgens mij de sleutel om ons ‘geheel anders’ te gedragen. Want hebben wij op ons christelijke platform niet een Grote Gemene Deler? Ons geloof in een God van liefde. En in Zijn Zoon, Die ons leerde: heb je naasten lief als jezelf. Ik heb me voorgenomen om dat voortaan eerst te bedenken als ik iets lees waarmee ik het niet eens ben.

Er is ook veel moois op social media te vinden. Bijvoorbeeld deze inspirerende christelijke influencers op Insta.