Vader Roy en zoon Jordy zijn allebei voorganger: 'Volgens anderen lijken we op elkaar'

Roy: “Voorganger zijn was niet mijn ambitie, integendeel. Ik geloof dat je moet weten dat je door God geroepen bent. Want als het moeilijk wordt – en dat wordt het – dan moet je daarop kunnen terugvallen. Ik wist: als God roept, moet je gehoorzamen.”
Jordy: “Ik wilde niet voorganger worden, omdat mijn vader dat toevallig is. Ik heb rechten gestudeerd en stond aan het begin van mijn carrière, maar toen begon het te borrelen. De roeping groeide in mijn hart en werd bevestigd – door anderen en door gebed.”

Een eigen stem

Roy: “Dat het uiteindelijk mijn zoon wordt die mij gaat opvolgen, is voor mij geen vanzelfsprekendheid. Ik heb altijd gezegd: als God iemand anders stuurt, is dat ook goed. Maar als het dan toch iemand is die je door en door kent, die je vertrouwt en die het hart van de gemeente deelt, dan is dat natuurlijk heel bijzonder. Ik herinner me nog dat ik, toen Jordy een jaar of 3 was, in mijn studeerkamer op mijn knieën aan het bidden was. Jordy kwam heel zachtjes binnen en knielde naast me. Dat beeld deed me wat, dat is me altijd bijgebleven. Jordy heeft een eigen stem, een eigen stijl. Maar de basis is hetzelfde: de liefde voor God, voor mensen, voor de gemeente.”

Jordy: “We staan theologisch op één lijn. Natuurlijk verschillen we weleens van mening over praktische dingen, en dat mag ook. Volgens anderen lijken we op elkaar, omdat we allebei rustige mannen zijn die goed kunnen luisteren. Ik denk wel dat hij wat meer geduld heeft dan ik. Soms luistert hij in alle kalmte naar mensen die voor de twintigste keer met hetzelfde probleem komen. Ik heb dan wel de neiging om na twee keer te zeggen: ‘nu weet je wat je moet doen’. Wat ik ook aan mijn vader bewonder, is zijn trouw. Hij is meerdere keren ernstig ziek geweest, maar hij heeft in die tijden amper een dienst gemist.”

Nieuwe inzichten

Roy: “Het is belangrijk om oog te houden voor de nieuwe generatie. Ik vind dat je tijdig moet nadenken over opvolging. Je geeft de gemeente niet zomaar door. En ik zie nu ook dingen anders dan vroeger, kom tot nieuwe inzichten. God heeft de wéreld lief, bijvoorbeeld. De gemeente richt zich nu veel meer op de omgeving. Achteraf waren wij misschien te veel naar binnen gekeerd.”
Jordy: “Ik vind het mooi hoe mijn ouders meegroeien met de tijd. Een wijze les die mijn vader me heeft meegegeven: je eerste roeping is thuis: je gezin. Voordat je voorgangerschap staat je rol als echtgenoot en vader. Als dat niet in balans is, kun je niet verwachten dat het in de gemeente wél klopt.”