Column Tijs: 'TV is een prachtig medium'

Ik kon twee dingen doen na het lezen van deze woorden: boos worden, want kennelijk vond hij me niet de knapste om te zien, of er blij mee zijn. Hij was tenslotte onder de indruk van mijn interviewcapaciteiten.

Ik koos voor het tweede.

De recensie moet zijn verschenen in de tijd dat de EO samen met Veronica en de TROS het tv-programma TweeVandaag maakte. Ik werkte voor de EO in Den Haag, samen met André Zwartbol. André verzorgde de politieke interviews voor TweeVandaag. Toen hij later dat programma vanuit Hilversum ging presenteren, mocht ik hem vervangen in Den Haag.

Als ik de beelden nu terugzie, snap ik de woorden van Van Stipriaan Luïscius wel. Ik zag er niet uit! Nou heeft iedereen dat gevoel wel een beetje als hij of zij oude foto’s van zichzelf bekijkt, maar bij mij is het nog een tikje sterker. In die tijd zocht ik zelf mijn kleding uit – en laat ik nou juist daar geen verstand van hebben…

Sinds ik hulp krijg bij het uitzoeken van mijn outfits is de kritiek op mijn uiterlijke verschijning verstomd – en zijn we inmiddels 25 jaar verder.

Die uitzendingen raakten kennelijk een snaar

Ik groeide op zonder televisie, want mijn ouders vreesden dat de aantrekkingskracht van het kastje te groot zou zijn voor een succesvolle schoolloopbaan. Toen ik achttien werd, kocht ik er zelf een. Zo hadden we dat afgesproken; vanaf dat moment was ik zelf verantwoordelijk.

Vanaf die tijd zie ik de tv als een prachtig medium. Nog meer dan de radio kan ze mensen raken, in vervoering brengen. Zowel door dingen te laten zien die we anders vermoedelijk nooit zouden zien (verre landen, schitterende natuur), als door het tonen van echte emoties in gesprekken.

De twee programma’s waar ik tijdens mijn tv-loopbaan het meest in positieve zin op ben aangesproken, waren meestal niet de actualiteitenrubrieken of talkshows. Integendeel: ik kreeg vooral reacties op Adieu God?, het programma waarin gasten hun hart vaak voor me openden, en God, Jesus, Trump, het programma waarin ik aan tafel zat bij Trump-stemmers in de VS. Die uitzendingen raakten kennelijk een snaar.

In vergelijking met de radio vond ik de tv altijd omslachtiger. Er komt zoveel meer bij zo’n uitzending kijken! Ik moest er harder werken dan bij de radio, bij wijze van spreken, het ging minder vanzelf.

Maar als het goed ging, kon het prachtig zijn. Dan gaf je mensen een venster op een andere wereld. Dan raakten mensen ontroerd door de gesprekken die ik mocht voeren. Dan bleek je echt vanuit je overtuiging mee te kunnen doen aan het maatschappelijk debat. En dan vertegenwoordigde ik jou, één van de honderdduizenden EO-leden. Het was zeer de moeite waard.

Tijs van den Brink