Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Column Wilfred #27 over luiers die niet doen waarvoor ze gemaakt zijn

‘Heet het daarom een luier, omdat dat witte stuk ellende eigenlijk gewoon te lui is om z’n werk te doen?!’

Wilfred Hermans is getrouwd, vader van twee kinderen en freelancejournalist en tekstschrijver. Voor Eva schrijft hij over zijn wisselende successen als echtgenoot en vader.

Deel:

Ik had tien jaar geleden niet gedacht dat ik ooit een column over luiers zou schrijven, maar vandaag is het dan zover. Ik ontkom er niet aan, dus laten we er met z’n allen maar gewoon van proberen te genieten, oké?

Er is bij ons thuis namelijk een luierprobleem. Ze doen geregeld niet waarvoor ze gemaakt zijn: pis tegenhouden. (Heet het daarom een luier, omdat dat witte stuk ellende eigenlijk gewoon te lui is om z’n werk te doen?!) We hebben alle soorten en maten van die klamme lappen geprobeerd – niks hielp. Daarom dragen onze kinderen inmiddels al maanden een luier met daaroverheen een luierbroekje. Zelfs de Zeeuwse Deltawerken houden de boel minder droog – dat dácht ik althans, want niets is minder waar.

We hebben alle soorten en maten van die klamme lappen geprobeerd – niks hielp

We worden nog geregeld midden in de nacht wakker gemaakt. Pyjama nat, bed nat, oogjes nat. Om gek van te worden. Wat is dat met die luiers?! Als twee lagen over elkaar heen al niet werkt, wat dan wel? Zes lagen? Moet ik die luiers soms bij de beentjes en het middel vastbinden met ducttape? En dan elke ochtend dat gekrijs aanhoren terwijl ik dat tape – ratsj! – weer losscheur? Is dát wat je wil, meneer Kruidvat Maxi Skinprotect? Met je ‘anti-leakage protection’.

Maar goed! Als je dan om drie uur ’s nachts wakker bent, slaap je met een beetje geluk pas om vier uur weer. En aangezien ik ook niet meer de jongste ben, voel ik dat overdag. Is dat een papa-dag, dan wil ik nog weleens een tukkie overwegen. Mijn vrouw doet dat ook weleens en dan spelen de kinderen als engelen. Dán wel...

Als mijn vrouw een dutje doet, spelen de kinderen als engelen

13:50 ‘Papa is een beetje moe. Dat komt niet door jullie, maar door die stomme luiers. Daarom sliep papa vannacht niet zo goed en gaat papa nu even slapen. Jullie mogen zelf even in de speeltuin spelen. Niet steeds aanbellen, alleen als je moet plassen, oké? Dat kunnen jullie wel, toch? Goed zo, tot straks!’

13:56 Dingdong. Of ze naar de andere speeltuin aan de overkant mogen.

14:02 Dingdong. Jazzy staat zonder maillot (ik weet inmiddels wat dat is) en jas aan de deur. Of ze slippers aan mag. (Nee, wat denk je zelf, het is 9 graden.) ‘Nu weer lekker buiten spelen, doei lieffie.’

14:07 Dingdong. Appie meldt dat de vriendinnetjes ook hun jas uitdoen en voelt zich er zichtbaar goed over dat hij z’n jas nog wel aan heeft.

14:13 Dingdong. Appie wil stoepkrijt.

14:15 Dingdong. Appie, inmiddels ook zonder jas, wil een bakje om het zojuist gemaakte stoepkrijtpoeder in te doen. ‘Ik heb geen jas’, zegt hij, heen en weer wiebelend van plezier, ‘en dan word ik lekker ziek en hoef ik niet naar school’.

14:19 Dingdong. Jazzy meldt dat ze samen bij een vriendinnetje gaan spelen.

15:21 Dingdong. Jazzy meldt dat dit van de moeder van het vriendinnetje niet mag. Of de nieuwe stiften dan mee naar buiten mogen?

Laatst dacht ik de kinderen te slim af te zijn en het energietekort op te lossen met een blikje energy drink. Lag ik alsnog tot 00:30 wakker.

Geschreven door

Wilfred Hermans

--:--