Ga naar submenu Ga naar zoekveld

David Wilkerson

“Ik mocht zoveel doen, juist omdat ik zo zwak ben”

Op de kop af vijftig jaar geleden begon het avontuur van een eenvoudige dominee, dat uitgroeide tot het wereldberoemde verhaal van David Wilkerson. Eind jaren vijftig trok hij als plattelandsdominee de achterbuurten van New York in. Nog altijd spreekt zijn bestseller ‘Kruis in de asfaltjungle’ tot de verbeelding, en zet Wilkerson mensen in beweging.

Deel:

Surf even naar een verkoopsite op internet en je hebt het boek Kruis in de asfaltjungle binnen een paar dagen in huis. Ook de EO verkoopt hem nog altijd, net als Ik zal nooit meer huilen van Nicky Cruz, de gangleider die door Wilkerson tot geloof kwam. Het avontuur van de broodmagere dominee begon laat op een avond, zo begint het boek, “toen ik in mijn studeerkamer het tijdschrift Life zat te lezen en een bladzij omsloeg”. Een eenvoudige pentekening van een rechtszaak veranderde zijn leven. “Ik begon de bladzij al om te slaan, toen ik getroffen werd door de ogen van een van de zeven jongens, die terechtstonden wegens moord.”

Het beeld van de zogenaamde ‘Drakenbende’ liet Wilkerson niet meer los. Liefde voor de jongens vulde zijn hart en maar één gedachte schoot door zijn hoofd: ‘Ga naar New York en help die jongens.’ “Ik begon luid te lachen. Ik? Naar New York gaan? (...) Het denkbeeld wilde niet wijken. Ik moest naar New York gaan en bovendien direct, terwijl het proces nog aan de gang was.”

Kaskraker
Wilkerson ging, kwam als de ‘bijbelzwaaiende dominee’ in de krant, en belandde in een harde en angstige wereld van jonge drugsverslaafden, gangsters en prostituees. Hij verliet schoorvoetend het veilige Pennsylvania en kon niet bevroeden welke beweging zou voortvloeien uit deze stap in gehoorzaamheid aan God. Zijn boek zou een absolute kaskraker worden, met een wereldwijde oplage van zeker vijftien miljoen exemplaren, waarvan honderd twintigduizend in ons land. Maar veel belangrijker, het voorbeeld van Wilkerson bracht de getto’s van New York in rep en roer; en daarna de hele wereld. Uit alle lagen van de bevolking kwamen er mensen door dit verhaal tot geloof, terwijl anderen hun ingedutte relatie met Jezus vernieuwden. Ook volgden christenen letterlijk het voorbeeld van de dominee door zelf een achterbuurt in te trekken en daar Jezus te verkondigen.

Negatief
De persoon achter dit verhaal glimlacht erom. “Het is mijn leven en ik móest God wel gehoorzaam zijn.” Hoewel hij een halve eeuw na dato nog altijd de wereld over vliegt, beginnen de jaren wel te tellen voor de man van 19 mei 1931. Hij praat rustig, kucht steeds even en komt wat vermoeid over. Maar wát hij zegt, is raak. Hij neemt geen blad voor de mond en laat niet na heftige boodschappen te verkondigen. Want naast Kruis in de asfaltjungle, schreef hij Het Visioen (1978) en Het visioen en verder (2004), waarin hij gedetailleerde profetieën deelt over de eindtijd. En ook tijdens dit interview spreekt hij voortdurend op ernstige toon over een komend onheil als Amerika en Europa zich niet snel bekeren. “Ik maak mij met mijn woorden niet altijd geliefd. Met name in Amerika wil niemand meer naar me luisteren. Ze vinden dat ik te negatief ben en willen alleen positieve boodschappen horen.”

Catastrofe
Een goed voorbeeld van zijn toon, waren de woorden die Wilkerson sprak tijdens zijn laatste bezoek aan Nederland in 2005. Hij zei onder andere: “God heeft haast met uw land. Het is nu de tijd om God te zoeken, met uw gehele hart en niet met een deel van uw hart. Nederland heeft de geest van de dood toegelaten. Uw land is nummer één voor abortus, euthanasie en homohuwelijken. God is daar uitermate verdrietig over. Hij is ontzet! Hij is verbijsterd! Ik zie in uw land rampen en crisissen, maar God heeft het laatste woord. Hij kan oordelen uitstellen of afwenden.”

Nu waarschuwt de bevlogen dominee dat de wereld als gevolg van zonde voor een economische catastrofe staat. “Ik vind het momenteel zeer angstig in Amerika, want de zeepbel van de huizenmarkt gaat uiteenspatten. Ik roep dat al drie jaar en je ziet nu reeds de voortekenen. Meer dan een half miljoen Amerikanen verloren inmiddels hun eigen woning en er volgen er mogelijk nog een paar miljoen. Dat gaat mensen tot wanhoop drijven. Ik hoop dat ze snel terugkeren in de armen van God, Die nog steeds op hen wacht.”

Veel mensen staan sceptisch tegenover dergelijke boodschappen, waarschijnlijk omdat ze menen dat dergelijke profetieën lang niet altijd uitkomen. Begrijpt u die houding?
“Ik kan me dat voorstellen, maar ik maak me niet druk om wat mensen denken of zeggen. Ik weet dat ik rekenschap moet afleggen tegenover God; uit eerbied voor Hem geef ik slechts Zijn woorden door. Overigens zie ik mezelf niet als een profeet. Ik heb dat nooit over mezelf geroepen. Of ik een valse profeet ben? Er zijn mensen die me zo neerzetten. Ik vraag God daarom steeds: ‘Heer, ben ik dat echt?’ Ik zie mezelf slechts als een wachter op de muur. Wel heb ik in het verleden veel dingen te snel gezegd en vaak een tijdpad aan mijn woorden gekoppeld. Er zou binnen zoveel jaar dit of dat gebeuren. Die houding is niet altijd wijs geweest.”

Heeft u daar spijt van?
“Spijt niet, want ik bestudeer vooral Gods Woord en laat daaruit Zijn gedachten voortvloeien. Zoals een advocaat zijn redevoering baseert op uitspraken uit het verleden, de jurisprudentie, zo lees ik de Schrift. Daarin ontdek ik hoe Hij reageert. Ik probeer Zijn aard en principes te begrijpen en leg die over onze tijd heen, want God is niet veranderd. Wat ik eigenlijk zeg: Waarom nemen wij bijvoorbeeld niet het verschrikkelijke verhaal van Sodom en Gomorra ter harte, door te beseffen hoe God kan reageren op zonde en onrecht? Of is Hij ineens een ander Persoon? Ik denk het niet. Hij blijft dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid, zoals in Hebreeën 13:8 staat.”

‘God is liefde’, is tegenwoordig veel populairder dan ‘God oordeelt’. Hoe ziet u dat?
“Wie God door de Bijbel kent, weet dat Hij nooit zomaar rampspoed zaait. Hij is rechtvaardig, waarschuwt en geeft ons altijd meerdere kansen ons te bekeren. Denk niet dat ik alleen maar spreek over oordelen van God. Juist Zijn genade is het enige waarmee ik kan overleven. Daarom is dat de kern van mijn bediening.”

Kerst
Hoewel Wilkerson nog van hot naar her reist, is hij met Kerst altijd thuis. “Het is hét familiemoment bij uitstek met onze vier kinderen en tien kleinkinderen. Maar het valt niet mee om iedereen bij elkaar te krijgen, hoor, want ze wonen overal in het land. Mijn vrouw, die behoorlijk ziek is, haalt alles uit de kast om het gezellig te maken, juist omdat Kerst vroeger bij haar thuis een ramp was. Mede daarom is Kerst bij ons een groot gebeuren.”

Toch zal het dit jaar ook een moeilijke periode worden. “Vorig jaar verloren we onze 11-jarige kleindochter aan kanker en de herinnering aan haar komt op zulke dagen extra naar boven. De lieve meid kon niet meer en wilde heel graag naar haar Maker gaan. Natuurlijk is het voor ons erg moeilijk, maar het geeft veel vrede om te weten dat ze het goed heeft bij Hem. We hebben besloten het verdriet om haar dood in Zijn handen te leggen.”

De ‘waaromvraag’ stelt Wilkerson niet. “Die verleidelijke vraag heb ik lang geleden beantwoord. Het gaat er namelijk om of we Hem blind durven vertrouwen, zonder te vragen naar redenen.”

Megakerk
Naast zijn profetische bediening, werpt Wilkerson zich al jaren op als ‘vader’ voor jonge voorgangers. Daarnaast heeft hij een bijzondere kijk op gemeentegroei en de organisatie van zijn megakerk in New York, de Times Square Church. Voor hem geen simpele stappenplannen of marketingstrategieën. “Ik voel me sinds de jaren negentig geroepen om jonge voorgangers te bemoedigen en te trainen. Onder hen proef ik helaas veel stress. Er hangt hen voortdurend iets boven het hoofd door allerlei boeken over explosieve groei en zogenaamde succesmodellen over hoe je een megakerk runt. Maar het ‘succes’ dringt lang niet overal door, en dus voelen veel leiders zich waardeloos. De druk om te presteren rust zwaar op hun schouders. Ik probeer hun echter voor te houden dat het ook anders kan.” Hóe anders, demonstreert Wilkerson met zijn eigen Times Square Church. “Als iemand een roeping heeft, moet hij daarnaar luisteren en in gebed met God blijven, dan doet Hij de rest.” Met die overtuiging stichtte Wilkerson in 1986 de gemeente, die inmiddels duizenden zielen telt. “Vraag me niet hoe we dat hebben gedaan. Ik weet het niet. De Heilige Geest moet het hebben gedaan. Ik verkoop geen boeken, heb geen verborgen agenda, of ongeschreven wetten waaraan mensen moeten voldoen. Men wil een ontmoeting met de Heer, en dat brengt hun in onze multiculturele kerk met meer dan honderd nationaliteiten.”

Hoe kijkt u naar de toekomst van de kerk?
“Ik preek nu 55 jaar en heb hoop door wat ik onder jonge sprekers zie. Nooit eerder zijn er zoveel jongeren bereid geweest om naar moeilijke plekken op het zendingsveld te gaan. Dat is echt uniek in de geschiedenis.” Maar ook voor de lokale gemeente ziet Wilkerson meer kansen dan bedreigingen. “Ik sprak onlangs met een voorganger in Texas, waar veel immigranten de staat voor grote uitdagingen plaatsen. Ik vroeg hem hoe hij naar de nieuwe groepen keek, en hij antwoordde: ‘Het is een goudmijn. Nu hoef ik niet naar Mexico, want ze komen naar ons toe. We evangeliseren vrijuit onder hen en stichten nieuwe gemeenten.’ Dat voorbeeld gaat volgens mij ook op voor de Nederlandse situatie,” stelt Wilkerson, doelend op de probleemwijken in onze grote steden. “Zie de immigranten, en de Nicky Cruz’en van deze tijd niet als bedreiging, maar als een schot voor open doel.”

Eén droom
Wat Wilkerson eind jaren vijftig in New York begon, doet hij inmiddels al vele jaren wereldwijd. Zijn organisatie World Challenge maakt een verschil in de levens van duizenden mensen. Ze krijgen hulp in de vorm van scholing, voedselprogramma’s, afkicktrajecten en medische zorg. “Ik mocht zoveel doen, juist omdat ik zo zwak ben.”

Maar het einde van zijn bediening is in zicht. Binnen nu en twee jaar wil Wilkerson zich terugtrekken uit het publieke leven en stoppen met reizen. “Ik heb nog één grote droom voordat ik sterf. In Swaziland is ongeveer veertig procent van de bevolking besmet met hiv en ik wil daar heel graag een kliniek opstarten voor aidsbaby’s.”

Terugkijkend op zijn leven vindt hij het vooral bijzonder om te zien wat God in levens doet. Zoals in Nicky Cruz, een groot leider, die nog altijd spreekt voor duizenden mensen en hen tot Jezus mag leiden. “Ik vraag me soms wel af: ‘Wat als ik niet naar God had geluisterd en dus niet naar New Yok was gegaan?’ Die gedachte maakt me stil.”

Dit artikel is gepubliceerd in 2007. David Wilkerson overleed op 27 april 2011 door een auto-ongeval.

Profiel Wilkerson

1931: geboren in Hammond, Indiana;
1958: besluit naar New York te gaan en richt Teen Challenge op;
1962: eerste uitgave Kruis in de asfaltjungle;
1967: oprichting Youth Crusades, gericht op jongeren uit de middenklasse;
1970: verfilming Kruis in de asfaltjungle;
1971: verhuist naar Texas en richt World Challenge op, gericht op wereldwijde evangelisatie;
1978: uitgave Het Visioen;
1986: start Times Square Church in New York;
1994: oprichting bijbelschool Mount Zion School of Ministry;
2004: uitgave Het visioen en verder.

--:--