De Pakistaanse Sumble vluchtte met haar kinderen naar Nederland

Het is negen jaar later. In verband met corona beeldbellen we met Sumble. In haar woonkamer in Vollenhove zit ze op de bank, met naast haar haar 17-jarige dochter die wil helpen met vertalen als dat nodig is. Ook Anthoney is erbij en luistert mee.

Ik bad veel tot God en had het gevoel dat mijn man nog leefde

“Hij leeft! Dat was het enige wat ik dacht, toen ik zijn stem hoorde”, vertelt Sumble over het moment dat Anthoney haar vanuit Nederland opbelde. “In de maanden ervoor verhuisde ik met de kinderen van de ene naar de andere plek. Soms bij vrienden thuis, dan weer in een kerk. Nergens konden we lang blijven, want onze aanwezigheid kon voor grote problemen zorgen. Ondanks alles had ik hoop. Ik bad veel tot God en had het gevoel dat mijn man nog leefde. Dat telefoontje voelde als een enorme bevrijding. Maar nu moesten we nog herenigd worden. Voor Anthoney was het niet meer veilig om naar Pakistan te gaan. Ook wij hadden geen normaal bestaan in ons geboorteland. Met de hulp van de kerk waar Anthoney in Nederland heenging, konden wij naar Nederland afreizen. Het was een hoop regelwerk. We hadden niet eens een paspoort. Gelukkig was er een politiek leider - die christen was - en mij vanuit Pakistan kon helpen. Anderhalf jaar na dat telefoontje zag ik hem weer op Schiphol. Een emotioneel moment voor mij en de kinderen.”

Wonderen

Sumble vertelt dat de meeste mensen in Pakistan moslim zijn. Slechts een klein percentage is christen. “Mijn overgrootvader werd christen en daarmee is onze hele familie gelovig geworden. Met elkaar hebben we altijd een sterk geloof gehad. Ik denk dat dit komt omdat we getuige waren van vele wonderen. Zo weet ik nog dat ik als elfjarig meisje aan het buitenspelen was en mijn moeder eten bereidde met de stoof. Plotseling ging het regenen. Ze wilde, net als anders als het regende, de stoof oppakken om naar binnen te verplaatsen. Maar de stoof kantelde om en mijn moeder raakte levensbedreigend gewond. Het was vreselijk. De doctoren gaven een kleine overlevingskans, maar wij gingen bidden. Ze leeft, tot op de dag van vandaag, nog steeds. Ook kan ik mij nog die keer herinneren dat we een auto-ongeluk hadden. De auto was total loss, maar wij kwamen er heelhuids uit. Zomaar een paar voorbeelden van de wonderen die God in ons leven deed.”

Na acht jaar trouwen

In het gezin van Sumble, waar ze samen met vier broers opgroeide, werd veel gezongen en gebeden. Naast haar werk als juf, was ze actief bij de kerk als onder meer gospelzangeres. Sumble: “Waar wij woonden, waren niet veel christenen. Het was daarom niet altijd gemakkelijk. Het was vaak niet veilig om vrijuit over je geloof te spreken. Je was altijd alert of er vreemden meeluisterde.”

We voelden ons altijd onveilig en waren daarom constant voorzichtig

Op haar twintigste ontmoette ze Anthoney. Bij een van de meetings van de kerk zagen ze elkaar. Met een glimlach op haar gezicht, vertelt Sumble: “Ik zag hem en hij zag mij. Mijn neef kende ons beiden en gaf het advies om elkaar beter te leren kennen. Hij vond ons een goed koppel. We vonden elkaar leuk, maar trouwden pas na acht jaar. Als oudste dochter had ik thuis veel verantwoordelijkheden en ik had mijn werk. Het geld dat ik verdiende, deelde ik met mijn ouders. Daarom hebben we lange tijd moeten wachten.”

Sumble vertelt dat ze het goed hadden, samen. Hij was goed voor haar en ze kregen kinderen. Maar ze waren zich bewust van het gevaarlijke werk van Anthoney: “We voelden ons altijd onveilig en waren daarom constant voorzichtig. Ook op die noodlottige dag.” De organisatie waar Anthony voor werkte, zette zich in voor een goede verhouding tussen christenen en moslims. Sumble vertelt dat deze organisatie door de taliban in de gaten werd gehouden: “Op een dag drongen ze binnen in hun kantoor en werden acht collega’s doodschoten. Anthoney vonden ze op straat. Ze namen hem mee en martelden hem.” Als Anthoney door een wonder weet te ontkomen, is het leven in Pakistan niet meer veilig voor hem en hij vlucht. Na een lange reis komt hij in Nederland aan. Sumble: “God was er al die tijd bij. Wij geloven dat Hij ons gered heeft. Tegelijkertijd was daar wel die angst. Ik kan het niet in woorden omschrijven hoe ik me voelde.”

Televisieprogramma’s voor christenen

Als Sumble over haar leven vertelt, spreekt ze van een tijd voor de hereniging met haar man en een leven daarna. Ze legt uit dat het niet gemakkelijk was om zonder ouders en familie een nieuw leven op te bouwen in een vreemd land met een taal die je niet kunt spreken. En toch: het lukte. Hun jongste zoon wordt geboren en Anthoney krijgt werk in een tapijtfabriek. Maar het allerbelangrijkste is de oprichting van stichting Be The Light (BTL), vier jaar geleden. Een stichting waarmee ze televisieprogramma’s voor christenen in Pakistan maken. Sumble: “Vrienden van ons, die in Pakistan wonen, brachten ons op het idee. De christelijke televisiestations in Pakistan werden gesloten. Pakistaanse christenen mochten geen christelijke programma’s meer kijken. Maar wij konden wél vanuit Nederland een televisiestation starten. In eerste instantie vonden we dit plan veel te groot en ingewikkeld. Maar het liet ons niet los. Daarom zijn we ervoor gaan bidden.”

Wij geloven dat God ons al die tijd in Pakistan al aan het voorbereiden was om dit werk te doen

Inmiddels werkt de hele familie mee aan de televisieprogramma’s waar, volgens Sumble, gemiddeld vierduizend mensen per dag naar kijken. Sumble presenteert en zingt, Anthoney presenteert en verzorgt de administratie en al het andere regelwerk, een zoon doet de editing en camerawerk, alle kinderen helpen mee met het maken van muziek en iedereen helpt mee met het inspreken van bijvoorbeeld een christelijke kerstfilm. Naast dit Nederlandse team, is er ook een team van mensen die in Pakistan voor BTL werken en praktisch veel organiseren.

De programma’s hebben een christelijke boodschap, maar stellen ook grote maatschappelijke problemen aan de kaak. Sumble: “In Pakistan worden er christelijke, minderjarige meisjes gedwongen om te trouwen met een moslim. Vaak zijn het jonge meisjes die worden uitgehuwelijkt aan een oudere man. BTL heeft hier een programma over gemaakt en het probleem centraal gesteld.” Be The Light komt op deze manier op voor de rechten van vrouwen, ze spreken zich uit tegen godslastering én helpen ook heel praktisch door in dit coronajaar mensen boodschappen te brengen.

Sumble: “Wij geloven dat God ons al die tijd in Pakistan al aan het voorbereiden was om dit werk te doen. Hij heeft ons gered voor dit werk.” Lachend vertelt ze dat ze heel graag en veel over BTL praat: “In Pakistan moeten de vrouwen hun mond houden. Hier in Nederland mag ik praten.”

Lees ook: De Armeense Lira en Mira moesten hun land en echtgenoten achterlaten