De paus, Luther en de oecumene

Ik ga ze niet alle zeven noemen, dat komt naar ik hoop wel een andere keer. Maar ik kwam op deze zeven toen ik nadacht over de vraag welke onderwerpen ik – als mij de tijd wordt gegund, binnen of buiten de EO – wil doordenken, thematiseren of in een podcast wil behandelen.

Ze zeggen dat als de ‘9’ in de leeftijd zit, je vaak gaat nadenken over de komende tien jaar (DV). Welnu, ik ben onlangs 69 geworden. De ‘9’ zit er dus in. En nu ga ik toch een van de zeven thema’s noemen. Dat komt door de paus. Vorige week las ik een meditatie van hem, die me raakte. Hier is het citaat:

“Broeders en zusters, onze terugreis naar God is alleen mogelijk, omdat Hij eerst naar ons reisde. Anders was het niet mogelijk geweest. Hij ging ons voor, Hij kwam ons ontmoeten. Onze reis bestaat er dus uit dat we ons bij de hand laten nemen. Niemand kan uit zichzelf met God verzoend worden. De genade redt ons, redding is pure genade, pure kosteloosheid. De erkenning dat we Zijn genade nodig hebben, is het begin van terugkeer.”

Het citaat komt uit zijn preek op Aswoensdag en vond ik in het Katholiek Nieuwsblad, dat elke week een gedeelte uit een preek van de paus publiceert. Ik lees ze met graagte. Een van de zeven thema’s is, u begrijpt het nu, de oecumene. Wat zou het mooi zijn, droom ik dan. Of: stel dat Luther deze preek van de paus in zijn tijd had gehoord… Ik weet het, we moeten ons voorlopig maar tevredenstellen met de ‘oecumene van het hart’. En die herkenning is fijn en zegenrijk.

Ik zal het niet meer meemaken, maar een mens mag dromen, toch? Dromen van de diepe wens van Jezus: dat zij allen één zijn.